Marja Ruigrok
Wethouder
Haarlemmermeer
"Als je niet kan delen, kan je niet vermenigvuldigen". Dat is al jaren mijn motto! Zowel in de tijd dat ik een eigen bedrijf had, als de afgelopen jaren in de lokale politiek. In mijn bedrijf koos ik ervoor om elk half jaar van werkplek te wisselen, kennis te delen binnen en buiten het bedrijf, 20% van de winst te delen met het personeel, én aan medewerkersparticipatie te doen.
In de politiek kies ik voor een breed draagvlak, voor samenwerking met de raad, de regio en het college. Er is geen mooier voorstel dan een unaniem aangenomen voorstel. Bij mijn start als wethouder heb ik alle raadsleden een mailtje gestuurd om persoonlijk kennis te maken. Dit gebeurde dan op een plek in de gemeente die voor hen favoriet is. Zo leerde ik niet alleen de raadsleden beter kennen, maar ook de gemeente!
Alleen kan je niks, samen kan je alles, en het mooie is dat dan meestal alle partijen daar beter van worden. Delen van kennis, resultaat en plezier brengt ons verder; met het OV, in de economie en in cultuur.
Ramona Sour
Wethouder Maashorst
"Alleen ben je sneller, samen kom je verder". Een bekend Afrikaans spreekwoord dat regelmatig werd gebruikt door Nelson Mandela. Alleen dan in het Engels: "If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together". En het is absoluut waar: we hebben elkaar nodig. De opgaven binnen het sociaal domein, waar ik als wethouder voor aan de lat sta, kunnen niet zonder verbinding worden opgelost.
Denk hierbij aan verbinding tussen inwoners onderling: omkijken naar elkaar en elkaar helpen. Maar ook verbinding tussen inwoners, professionals en overheid. Want er zijn hulpvragen die te groot zijn om zelf met het eigen netwerk op te lossen, en deze moeten tijdig een passend antwoord krijgen zodat ze niet onnodig groter worden.
In de huidige tijd van individualisering is het belangrijk te zorgen voor voldoende gelegenheid, om in contact te komen met elkaar en de juiste verbindingen te leggen. Onbekend maakt immers onbemind. Het is aan mij en mijn collega's om dit maximaal mogelijk te maken, omdat we de meerwaarde daarvan zien.
Binnen gemeente Maashorst proberen we ontmoeten en verbinden op allerlei manieren te faciliteren. In wijkgebouwen worden activiteiten georganiseerd, zoals samen koken en/of eten, spelletjes, samen bewegen of creatief bezig zijn.
Onze welzijnsorganisatie is ook actief in wijkgebouwen en weet mooie verbindingen te leggen tussen inwoners die vrijwilligerswerk willen doen en inwoners met een hulpvraag. Hoewel het misschien makkelijker is om rechtstreeks een hulpvraag aan een professional te stellen, zijn de contacten die hieruit voortkomen vaak van voorbijgaande aard. Maar contacten die mensen leggen met hun buurtgenoten tijdens ontmoetingen in de buurt, die zijn vaak langdurig.
Daarmee doen ze meer dan kortstondig een probleem oplossen. Als wethouder probeer ik dit met beleid te stimuleren. Want deze verbindingen zijn goud waard.
Carola Groenen
Als lokale politicus kun je werkelijk het verschil maken voor jouw dorp of stad. Mijn drive als raadslid. Echter, dat kun je nooit alleen. Hoewel het niet altijd zo lijkt, gaat de lokale politiek vooral over samenwerken en verbinding. Samenwerken om werkelijke verbeteringen te kunnen invoeren. Uiteraard met goede discussies en vanuit diverse invalshoeken, waarbij goed luisteren naar de inwoners de essentie is. Ik voel me op mijn best in een samenwerkende, verbindende raad.
In de gemeente Etten-Leur zetten we stappen in verbinding; stappen met een raadsprogramma in plaats van een coalitieprogramma. Stappen in een routeplanner voor meer betrokkenheid van inwoners, en stappen in meer gezamenlijke themabijeenkomsten.
Hiernaast zet ik me in om goede initiatieven en ideeën vanuit de inwoners voor de gemeente te omarmen en te ondersteunen. Ons fractievoorstel om hiervoor ruimte binnen de begroting te creëren is breed omarmd en gerealiseerd. Ik geloof namelijk dat vertrouwen geven voor een betere verbinding zorgt. Verbinding die ons vooruit helpt en die het leven zoveel leuker maakt, mijn drive als raadslid.
Ingrid Brilleman
Beleidsambtenaar Reimerswaal
Samenwerken door verbinden moet in het DNA van overheden gaan zitten. Eigenlijk best een beetje gek dat overheden beleid ontwikkelen, zonder samen te werken met de mensen voor wie dat beleid bestemd is. Vaak maak je als overheid beleid voor mensen die het minder goed getroffen hebben in onze samenleving. Het is dan noodzakelijk om je te verplaatsen en samen te werken met deze groep inwoners. Hoe kan je anders inschatten hoe je als overheid het beste deze groep mensen kan ondersteunen?
Samen met anderen activiteiten en beleid vormgeven is dan ook de enige manier om de kloof tussen overheid en inwoners te dichten. We zullen als overheid deze samenwerking en participatie goed moeten vormgeven.
Wellicht is het een idee om af en toe het eigenaarschap met anderen te delen. Tenslotte, als je eigenaar van iets bent, dan zal de verantwoordelijkheid om gezamenlijk een probleem op te lossen ook verschuiven. Op deze manier komen onze inwoners echt centraal te staan en is het niet alleen terminologie in beleidsstukken, maar zal er een duurzame verbinding met de mensen zijn.
Verbinden betekent ook een cultuuromslag binnen overheidsorganisaties. Gemeente Reimerswaal geeft hier alle ruimte voor en deze omslag wordt al in haar organisatiekoers benoemd. De praktijk is weerbarstig, maar stukje bij beetje gaat de verbinding meer in het DNA van de gemeenteambtenaar zitten.
Nanette Koning
Directeur
Bedrijfsvoering Rheden
Werken in de gemeente waar je ook woont. Ik moest er even aan wennen hoor. Na nooit anders gedaan te hebben dan werken in hele grote organisaties, koos ik midden 2021 voor de gemeente Rheden. En dat was in vele opzichten wennen. Naast het leren kennen van zeer betrokken collega's met een indrukwekkend professioneel niveau, was het ook wennen aan de cultuur, de enorme werkdruk met soms dagelijks wisselende prioriteiten, de kleinere beslommeringen en tegelijkertijd ook hele grote uitdagingen.
Eerlijk gezegd wist ik niet altijd of ik wel op de goede plek zat: kon ik hier wel echt het verschil gaan maken? Met altijd oog voor kwaliteit, de langetermijnstrategie en bij alles wat we doen; het willen borgen in de toekomst. Het is best lastig als er zoveel vraagstukken tegelijkertijd zijn, die veelal een ad hoc actie vragen en grote impact hebben.
En toch, in deze afgelopen anderhalf jaar, ben ik gaan zien en vooral gaan waarderen hoe ontzettend leuk het is om die lokale maatschappij van zo dichtbij en vanuit een ander perspectief te zien.
Ik doe veel vrijwilligerswerk in verschillende besturen en in toezichthoudende rollen. Van daaruit heb ik ook veel netwerken. Recent kwamen die netwerken op een bepaald moment toevalligerwijs bij elkaar en heb ik ook de gemeente als lokale partner ervaren. Ineens kon ik die ogenschijnlijk verschillende netwerken aan elkaar verbinden, en kon ik precies dat verschil maken waar ik zo naar op zoek was.
Betekenisvol werk, het klinkt zo mooi, maar voor mij is het nu pas echt gaan leven. Waar salaris en carrière in een grote organisatie veel meer voor de hand liggen, is het hebben van impact in mijn eigen directe omgeving de echte drijfveer. Ik ben heel blij en dankbaar voor alles wat ik terug kan geven. Ik hoop nog lang het verschil te kunnen blijven maken door het verbinden van mijn netwerken.
Marcella Wiffrie
Strategisch adviseur Economie
Purmerend
Ieder mens is waardevol, gewoon om wie je bent. En ieder mens verdient het om gelijkwaardig behandeld te worden. Het klinkt misschien wat zwaar en oudbollig, maar samenleven is onlosmakelijk verbonden met ons als mensen. Samen is beter dan alleen, samen bereik je meer en samen ben je sterker. Echter, we raken elkaar steeds een beetje meer kwijt in dat 'samenleven' door de individualisering en verharding in de maatschappij.
Ik merk dat er vaak kortere lontjes zijn en groepen meer tegenover elkaar staan dan voorheen. Hoewel mensen hier zelf hun verantwoordelijkheid voor dragen, wordt de publieke, verbindende rol in mijn ogen daarom steeds belangrijker. Dat vraagt om een andere houding als overheid, en met meer verbindend leiderschap. Dit is niet alleen voor de manager of directeur, maar kun je op allerlei niveaus terugvinden; van medewerker in de plantsoendienst, secretaresse, tot wethouder.
Iedereen kan een rol in deze verandering brengen door oprecht de verbinding met elkaar aan te gaan. En laten wij als vrouwen deze verbindende kwaliteiten vanuit de evolutie bezitten, en daarmee een belangrijke rol kunnen spelen in het stimuleren van deze verandering!
In mijn werk als strategisch adviseur bij de gemeente Purmerend probeer ik overheid, inwoners en bedrijven dichterbij elkaar te brengen. Vaak ligt de ambtelijke wereld en de wereld van ondernemers behoorlijk ver uit elkaar. Het verbinden zit er dan niet alleen in om écht en oprecht contact te maken, en in de belevingswereld van de ondernemers te kruipen. Het gaat namelijk ook om dit door te vertalen in strategie en beleid, en andersom. Dat is vaak het moeilijkste, want je moet meerdere 'talen' kunnen spreken en deze vervolgens kunnen vertalen naar verschillende niveaus.
In Volendam, waar ik woon, krijg je bij het inschrijven in het bevolkingsregister de ondernemersmentaliteit
er gratis bij. Met de mentaliteit van "niet lullen maar poetsen", is het hier belangrijk om het gewoon te doen en lef te tonen. Maar daar hoort het dromen zeker bij.
Hoewel mijn wieg in een ander land stond, voel ik mij volledig verbonden met deze mentaliteit. Ik probeer te denken in kansen en oplossingen, en problemen te veranderen in diezelfde kansen en oplossingen.
Uiteraard helpt het dat in mijn vakgebied vanuit wet- en regelgeving, het wat makkelijker is om ruimer te mogen denken. Dat maakt voor mij het werk bij de overheid niet alleen uitdagend en afwisselend, maar vooral ook betekenisvol, omdat je dan het verschil kunt maken. En zijn we daar niet allemaal naar op zoek?
Ik krijg er energie van om samen plannen te maken die inspireren en misschien op het eerste gezicht erg ambitieus zijn, maar tegelijkertijd uitvoerbaar omdat het samen met anderen is opgesteld. Of dat nu voor een economische toekomstvisie is, waar honderden ondernemers actief aan hebben bijgedragen, of een gevoelig dossier als de verbouwing of nieuwe invulling van het pand van de Nieuwjaarsbrand in Volendam.
Momenteel werk ik aan de gebiedsontwikkeling voor de transformatie van een verouderd bedrijventerrein, dat een nieuw stukje stad moet gaan worden. Met als parel een deel van het gebied dat uitgroeit tot een e-sports Tech Campus van nationale betekenis. Wat veel mensen niet weten is dat e-sports/gaming 'booming' is, en zelfs groter dan de film- en muziekindustrie bij elkaar. Veel technologische innovaties kennen een oorsprong in de gaming wereld.
De ontwikkelingen in deze wereld gaan razendsnel en mensen van boven de 30 krijgen dit nauwelijks mee. In een wereld waar jongeren steeds moeilijker te bereiken zijn en we in alle branches grote tekorten hebben aan werknemers in techniek en ict, geloof ik dat we deze e-sports, gaming en gamificatie positief kunnen gaan inzetten. Dit zal bijdragen om de talenten van de toekomst te boeien, en uiteindelijk te kunnen opleiden tot bijvoorbeeld dronepiloot, programmeur, online marketeer of ethisch hacker.
Daarnaast zal het ook vernieuwing brengen in branches waar technologie een rol speelt of gaat spelen. Gaming kan worden ingezet om zowel maatschappelijke en economische problemen op te lossen, alsmede het onderwijs te vernieuwen. Maar dat lukt niet alleen. Ook hierin zijn verbinding en samenwerking de factoren die het succes bepalen. Dat geldt ook voor een flink portie enthousiasme, creativiteit en vooral eigenwijzigheid om af en toe anders te durven denken en te doen!
De kunst van verbinding: tijd en ruimte. Verbinding begint voor mij met de geruststelling dat deze er altijd is. Als mens ben je onlosmakelijk verbonden met de natuur, jouw omgeving en jouw geschiedenis. We staan met elkaar in verbinding door structuren die we zelf hebben ingericht: socio-economisch, bestuurlijk en geografisch. Wel vraagt verbinding de nodige tijd om waargenomen te worden en tot bloei te komen. Er is in samenwerking tijd nodig om elkaar te bevragen en te leren begrijpen wie de ander is en wat deze meebrengt.
Welke waarden, normen, ervaring, kennis en belangen? En de tijd te blijven investeren om de verbinding te onderhouden in veranderende omstandigheden.
Wérkelijk tijd vrijmaken en bewust inzetten voor verbinding zie ik als een waardevolle investering. Op de korte termijn zorgt het voor hoop en positiviteit: je voelt je immers gezien, gehoord, erkend, en de ander ook. Hierdoor groeit onderling vertrouwen en de ruimte en zin om samen te werken. Op de langere termijn levert het daarnaast gedeelde focus en gezamenlijke successen op.
Naast een persoonlijk en zakelijke tijdinvestering, is oprechte nieuwsgierigheid en een open hart en geest belangrijk. Net als de moed om te delen wat je denkt en voelt. Het vertrouwen durven geven aan elkaar. Dan gaat positieve energie en creativiteit stromen in de relatie en de keten. Dan kan werkelijke ontkokering en ontschotting plaatsvinden. Dan inspireer je elkaar en wordt 1+1 nog veel meer dan 3.
Deze openheid met elkaar opzoeken en ruimte geven kan kwetsbaar voelen. Het is ook kwetsbaar als de situatie onvoldoende veiligheid biedt.
Sociale en psychologische veiligheid is daarmee randvoorwaardelijk voor een succesvolle verbinding en samenwerking. Daarmee vraagt verbinding ook om sterk leiderschap. Er is lef, visie én voorbeeldgedrag van bestuurders en leidinggevenden nodig, om veiligheid te bieden en om de keuze te maken wérkelijk tijd, en daarmee geld, uit te trekken voor verbinding.
Hier is het pleidooi dus voor "praten én poetsen". Iets écht waardevols opleveren kan niet zonder dat alle geluiden meegenomen zijn. Gelijkwaardigheid en diversiteit zijn daarmee ook belangrijke elementen voor een optimale verbinding.
Als er alleen hard gepoetst wordt, loop je risico op een kip zonder kop situatie en effectiviteit enkel op papier, of loop het doel voorbij. Met in het ernstigste geval een toeslagen- of gaswinning affaire, omdat onvoldoende de tijd is genomen en ruimte geboden om álle belangen te leren kennen, zorgvuldig te wegen, tegengeluiden te waarderen en een gedeeld moreel kompas te creëren.
Is dit alles gemakkelijk? Nee, niet altijd. Het kan gaan schuren, het vraagt soms om buiten je comfortzone te treden. Je komt vooroordelen en weerstand tegen, bij jezelf en de ander. De kunst is de verschillen te koesteren als kracht, en de moeilijkheden in verbinding samen aan te gaan. Dat lukt met de nodige dosis zelfspot en met mildheid en respect voor elkaar. Leren, experimenteren en fouten maken hoort erbij. Want als we samen vooruit struikelen, dan komt de kunst van het verbinden vanzelf met de afgelegde meters.
Loes van der Meijs-van de Laar
Burgemeester Doesburg
Het feminisme in Nederland startte eind 18e eeuw (1870-1920) en was vooral gericht op het verwerven van vrouwenkiesrecht en het verkrijgen van toelating tot (universitair) onderwijs. Nu, vele jaren verder, is er nog steeds een wereld te winnen met de evenredige vertegenwoordiging van vrouwen in hooggeplaatste functies en in de politiek. Het aantal vrouwen in de politiek is wel toegenomen, maar de laatste jaren lijkt er sprake te zijn van stagnatie. Als we kijken naar onze rijksoverheid zijn er op dit moment 47 vrouwen actief in de Tweede Kamer, 26 vrouwen in de Eerste Kamer, zijn er 4 vrouwen minister en 5 vrouwen staatssecretaris. En een vrouwelijke minister president? Nee, die is er nog niet geweest. Ook het salaris van vrouwen op de arbeidsmarkt is nog steeds niet overal gelijk getrokken.
Nu hebben we het in Doesburg niet zo slecht geregeld. De directeur van de plaatselijke woningbouwvereniging is vrouw. En Ubbink, een van de grootste werkgevers van Doesburg, heeft een vrouw in zijn tweekoppige directie. In onze gemeenteraad zijn de vrouwen goed vertegenwoordigd, van de 15 raadsleden zijn er 7 vrouw. We hebben een vrouwelijke griffier, onze directeur bedrijfsvoering en tevens loco secretaris is vrouw, en ik ben de eerste vrouwelijke burgemeester van onze prachtige Hanzestad Doesburg. En daar ben ik trots op.
Onderzoek toont ook aan dat teams die divers zijn samengesteld, beter presteren. En dan heb ik het niet over het toevoegen van de zogenaamde gevoelige kant van de vrouw. Nee, het gaat om het strategisch in kunnen zetten van je 'voelsprieten'. Het kunnen lezen van mensen, kunnen invoelen. Om zo te kunnen komen tot een oplossing die werkt. De campagnetitel heet niet voor niets de 'Kunst van verbinden'. Wij hebben als vrouwen hiermee gewoon echt een voorsprong. Maar om meer vrouwen aan de top en hogere posities te krijgen, moeten we ook zelf in actie komen.
Zolang vrouwen zich zowel in hun werk als in het privé- en gezinsleven overal verantwoordelijk voor blijven voelen, zolang we niet bereid zijn om fulltime te gaan werken, zolang we niet trots worden op onze feminiene eigenschappen, zal er weinig veranderen. Dus: blijf jezelf, ga je niet als een man gedragen, zorg dat je altijd financieel zelfstandig blijft en blijf in jezelf investeren. Kortom: neem jezelf serieus!
Stephanie Onclin
Wethouder Zaanstad
Met elkaar in gesprek blijven, ondanks verschillen van inzicht. Dat is wat mij betreft een van de belangrijkste onderdelen van een democratische samenleving. Als raadslid heb ik daar veel ervaring mee opgedaan. En als wethouder is die ervaring ontzettend waardevol. Want als je de lijn openhoudt, dan kun je op zoek gaan naar gemeenschappelijke drijfveren en met elkaar in verbinding blijven.
Zo blijkt trots vaak een gemeenschappelijke drijfveer. Trots op het werk dat mensen doen, trots op het dorp, de stad of de streek waarin iemand woont.
Waardering voor die trots en de wereld die daar achter schuil gaat, helpt mij bij moeilijke gesprekken en bij verschillen van mening. Want inhoudelijk met elkaar in gesprek zijn en met waardering voor elkaars uitgangspunt: dat zie ik als de kunst van verbinden.
Mijn goede voornemen is dan ook dat ik vanuit dit principe blijf werken als wethouder voor gemeente Zaanstad. Want zo kan ik de inwoners, ondernemers, bestuurders, raadsleden én mijn stad als geheel, het beste tot dienst zijn.
Christa van de Langenberg
Beleidsadviseur Bernheze
Wat betekent links of rechts, als de wereld rond is?
Dat is één van de eerste vragen die ik mezelf stelde toen ik voor het eerst in aanraking kwam met de politiek. Dat was zo rond mijn vijftiende bij G1000, een burgertop. Ik kwam om te pleiten voor
een bushalte, en ontdekte al snel dat men het vaker met elkaar eens is dan oneens. Allemaal willen we een mooiere wereld. Het is alleen de vraag hoe...
Die vraag is me langer gaan bezighouden. Ik begon aan een studie rechten en kwam intussen op uitnodiging in de politiek terecht. Ik wilde niet stilzitten en ook niet afwachten, maar juist actief meedoen. Om mij heen zag ik echter dat dit niet gebruikelijk was.
Onderzoek wijst uit dat in Nederland de gemiddelde bestuurder in iedere bestuurslaag, en zo ongeveer overal op het noordelijk halfrond, een witte, grijze man is. "Hoe komt dat?", vroeg ik me af. En: "Is het in mijn gemeente ook zo?" In het onderzoek voor mijn master
ontdekte ik dat voornamelijk rechtse en conservatieve partijen minder vrouwelijke raadsleden kennen. Dit kwam simpelweg doordat deze vrouwen minder vaak op (hoge) posities op de lijst stonden. Maar het wordt gelukkig steeds beter. Al sinds de Dolle Mina's zien we een verbetering van de hoeveelheid vrouwen op de lijst. En als hoogtepunt enkele gemeenten, die zelfs méér dan 50% vrouwen hebben in hun Raad.
Er zijn ook dieptepunten, maar wel steeds minder en op steeds kleinere schaal. We zijn er nog lang niet, maar we komen er wél. Representatie van vrouwen is enorm belangrijk om meerdere redenen. Meer diversiteit in de samenstelling van de Raad draagt bij om het beleid en de zaken van een nieuwe zijde te belichten. Hiermee kan een inhoudelijke verbeterslag worden gemaakt. En
symbolisch gezien helpt het om herkenning te creëren
bij zowel je publiek als bij toekomstige kandidaten. Dit zorgt voor een verhoogde legitimiteit van de politiek. En dat is volgens mij essentieel in een tijd van verminderd vertrouwen.
Om deze reden begon ik samen met een groep gelijkgezinden een Vrouwenpartij, in mijn eigen gemeente. Met een lijst vol vrouwen in de top gingen we de strijd aan. We wilden een punt maken: wij vrouwen kunnen er ook wat van. En dat zullen we laten zien! Met ontzettend veel plezier en trots kijk ik terug op de vrouwen, de gesprekken, de debatavonden en de campagne. Uiteindelijk is het niet gelukt om de zetel te halen. Het valt ook niet mee in een fusiegemeente, maar de andere partijen hebben wel goed opgelet. Het aandeel vrouwen in de Raad is hoger dan voorheen.
Daar ben ik blij mee, alleen zijn we er nog niet. Tot de tijd dat de helft van de democratische top uit vrouwen bestaat, moeten we het als onze gemeenschappelijke taak zien om vrouwen een kans te geven. Dit geldt niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen. Ik roep op elkaar te steunen, er voor elkaar te staan en in elkaar te geloven. Door verbinding met elkaar, versterken we elkaar. Dit geldt niet alleen in de politiek, maar ook op je werk en thuis in het gezin. Links, of rechts, we staan voor dezelfde opgave... De wereld is rond!
Bea de Buisonjé
Bestuurslid
Waterschap Amstel, Gooi en Vecht
Als bestuurder in het waterschap kom ik dagelijks in aanraking met de geweldige erfenis die de eeuwenoude wijze van overleg met zich meebrengt: 'het polderen'. En als vrouwelijk bestuurslid van het waterschap ervaar ik voortdurend hoe fijn en effectief het is, wanneer het dagelijks bestuur in vertrouwen samen toewerkt naar oplossingen.
Verbijsterend is dan het verschil met het landsbestuur, waar Kabinet en Tweede Kamer elkaar alleen maar aftroeven in het fijnslijpen van de tegenstellingen. Zo anders dan in samenwerking zoeken en vinden van een voor alle partijen bevredigende oplossing.
Uit ervaring weet ik dat dit de meest ideale manier is, om met gezichtsbehoud lastige kwesties tot een gezamenlijk succes te maken. Overeenstemming is bij ons het leidend devies en niet het 'profileren' of beter gezegd; etaleren van je geweldige eigenschappen om je gelijk te halen.
En daar is dan toch een kritisch punt! Zeker als vrouwelijke bestuurder zie je dat carrièrewensen bij je mannelijke collega's kunnen leiden tot soms verholen haantjesgedrag. Iets dat zij zelf als eersten zullen ontkennen, maar goed is te merken als er een besluit genomen is. Dan eisen mannen de in verbindende samenwerking gevonden doorbraak op, in plaats van dat ze de oplossing koesteren als een gezamenlijk behaald resultaat.
Echter, vrouwelijk professioneel bestuurder zijn in een waterschap biedt in deze tijd wel extra mogelijkheden. Binnen het hedendaagse Polderen 2.0 geldt namelijk dat technische oplossingen niet langer zaligmakend zijn. Daarentegen is het verbinden in gezamenlijkheid wel noodzakelijk om tot bevredigende oplossingen te komen.
Wat een vrouwelijke voorsprong dient zich hierin aan!
Verbindend samenwerken met niet het eigen succes als doel, lijkt voorwaar een houding waarin de mannen in onze samenleving zich nog heel veel in zullen kunnen bekwamen. De dag van de vrouwen komt
geen dag te vroeg! En het onderstreept de oproep: stem op 15 maart op een vrouw in het waterschapsbestuur.
Maureen Bachaus
Beleidsmedewerker Eijsden-Margraten
Terwijl ik dit stukje zit te schrijven, naast mijn kast vol boeken en inspirerende voorwerpen, worden mijn ogen getrokken naar een fascinerend object; een oude caleidoscoop. Met een subtiele draai onthult de facetlens een speelse dans van talloze vlakjes. Ieder vlakje vertegenwoordigt één stukje uit de wereld om ons heen. En via een eenvoudige beweging worden nieuwe, verrassende combinaties en gezichtspunten gevormd. Dit optische wonder is een perfecte visuele weergave van mijn creatieve proces, een proces dat verankerd is in het streven naar innovatieve oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken.
Wanneer ik naar een doel toewerk, verweef ik een verscheidenheid aan elementen van mensen, verhalen, kunst, onverwachte doelgroepen en bijzondere locaties tot een boeiende en nieuwe boodschap. Of een nieuwe manier om een boodschap over te brengen.
Het resultaat is een krachtig concept dat ontstaat uit de wisselwerking tussen deze verschillende aspecten. Voor mij is dit samenspel, deze verbinding, een vorm van kunst en bovenal een essentiële bron van vooruitgang, innovatie en groei.
Jennifer Elskamp
Wethouder
Nunspeet
Samenkracht. Dat is mijn woord voor 2023. Samen bereik je meer dan alleen! Samenwerking zorgt soms voor vertraging in processen. Van nature vind ik dat lastig en ga ik graag recht op het doel af. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren geleerd dat dat doel door samenwerking breder gedragen en aangescherpt wordt, en dat de opbrengst van samenwerking veel effectiever en toekomstbestendiger is.
Kracht in de samenleving
Sinds juni 2022 ben ik wethouder sociaal domein en onderwijs in de gemeente Nunspeet. Een prachtige gemeente met veel sociale cohesie. Een rijk verenigingsleven, veel vrijwilligers, een groot aantal kerken en een moskee dragen er zorg voor dat mensen zich met elkaar verbinden. Er zit veel kracht in onze samenleving. Ik zie het als mijn taak om als bestuurder die kracht te versterken.
Vertrouwen in samenwerkingspartners
De overheid vervalt regelmatig tot een controlerend orgaan. Controle brengt een mate van wantrouwen met zich mee, en wantrouwen slaat de samenwerking dood. Ik heb juist veel vertrouwen in onze maatschappelijke partners. Zij zetten zich in voor de inwoners van Nunspeet en weten welke krachten en belemmeringen er zijn in de samenleving. Vanuit dat vertrouwen wil ik een samenwerkingspartner zijn. Dat vraagt creatieve oplossingen en out-of-the-box denken.
Voor de komende jaren zie ik het versterken van de samenkracht als mijn missie. Niet alleen vanuit idealisme, maar ook uit bittere noodzaak.
Broodnodige noaberschap
Gezien de toenemende druk op de zorg en alle consequenties die dat heeft, zal er de komende jaren ook meer gevraagd gaan worden van de samenleving. Van oudsher staat noaberschap hoog in het vaandel in dorpsgemeenschappen. Dat was een heel ruime en intensieve vorm van burenhulp in landelijke gebieden zonder goede openbare voorzieningen. Mensen waren op elkaar aangewezen en hielpen elkaar.
Ik hoop dat we een beetje teruggaan naar dat broodnodige noaberschap. Dat we tijd maken voor elkaar, kwetsbaar durven zijn, hulp vragen als dat nodig is en hulp aanbieden als dat mogelijk is. Dat we de mooie momenten met elkaar vieren en samen optrekken in periodes dat het leven zwaar is.
Dat is voor mij samenkracht.
Maaike Veeningen
Wethouder Almere
In mijn werk als wethouder ben ik voortdurend bezig met de wensen en behoeften van de inwoners en ondernemers van Almere. Die gebruik ik als leidraad voor de ontwikkeling van onze prachtige stad. Ik prijs me gelukkig met het fijne team in het college, de betrokken raadsleden en alle toegewijde ambtenaren waar ik iedere dag mee mag werken.
Zonder anderen geen verbinding. Je hebt elkaar nodig om tot de beste resultaten te kunnen komen. Het poldermodel is niet voor niets een belangrijk fundament in de Nederlandse politiek. In sommige andere landen start een wisseling van de macht met het terugdraaien van besluiten van de voorganger. Met ons poldermodel zoeken we naar gemeenschappelijke inzichten en oplossingen. Waar bij tegengestelde belangen iedereen een beetje water bij de wijn doet om de verbinding samen te kunnen vinden en vasthouden.
Als wethouder draait een groot deel van mijn werkzaamheden om verbinding. Of dat nu gaat om het samen zoeken naar oplossingen van gedeelde vraagstukken, mensen met elkaar in contact brengen, of het overbruggen van tegengestelde belangen. Samen sta je sterker en kom je verder.
De ontwikkeling van de stad floreert bij verbindingen tussen verschillende soorten mensen en partijen.
Zo werken we in Almere samen met onder meer de provincie, vele bedrijven en onderwijsinstellingen, om te werken aan de groene stad van de toekomst.
Partijen die elkaar normaal niet tegen komen, weten elkaar hier goed te vinden. Studenten, ondernemers, ambtenaren en bestuurders komen bij elkaar in wisselende samenstellingen. Zo stimuleren we onder andere innovaties op het gebied van bijvoorbeeld de bouw, energie, voedsel en mobiliteit.
Wat ik het meeste heb geleerd in mijn werk als wethouder? Wees nieuwsgierig, ga met open vizier en vol vertrouwen het gesprek aan. Kijk wat je van elkaar kan leren. En houd in je achterhoofd, zoals singer-songwriter Jack Johnson ooit zong: "it’s always better when we're together."