Gastcolumn: Ingrid van Lubek, triatlete en Nederlands kampioene
Ingrid van Lubek, voormalig Olympisch triatlete en moeder van twee kinderen. Ze is opgegroeid op Texel en is meer dan 10 keer Nederlands kampioen geworden op verschillende triathlon disciplines. Ook heeft Ingrid goud, zilver en brons behaald op drie EK's, en is ze tevens uitgeroepen tot Sportvrouw van het Jaar 2008. Tegenwoordig is ze fysiotherapeut bij Fysiopeople en Veerkracht-zorg. Ze is nog steeds actief in de sport bij triteam Kijani, een opleidingsteam voor de eredivisie van Triathlon.
Dit jaar volg ik de Olympische Spelen met veel meer interesse, meer emotie en meer weemoed....Wellicht vanwege het feit dat mijn kinderen nu net oud genoeg zijn om de omvang en grootsheid van dit evenement te beseffen. Ze zijn 5 en bijna 7 jaar. Normaal gesproken kijken we weinig TV, maar nu kijken we bijna elke dag en de kinderen kijken mee. Ze moedigen alles aan wat in het Oranje is en kunnen oprecht meemopperen op scheidsrechterlijke dwalingen, of meejuichen bij het succes. Ze luisteren ook naar commentaren en nemen de sfeerimpressies volledig in zich op! Ik vind het prima, laten ze maar veel meekrijgen van de sport. Af en toe moet ik bevestigen dat ik vroeger ook heb meegedaan aan de Olympische Spelen. En dan komt uiteraard de vraag: "waarom?"
Mijn gedachten dwalen dan even af, terug naar mijn deelname aan de spelen in Sydney. Er was toen veel publiek in Australië, want het is een zeer sportief volk, zelfs bij triathlon. We zaten destijds in een Olympisch dorp met huizen, straten en een ‘vreetschuur’. In die vreetschuur heb ik naast koning Willem Alexander gezeten en gegeten toen hij nog kroonprins was. We hadden daar allemaal een kaart om onze nek hangen en moesten dezelfde kleding dragen. Ook had iedereen dezelfde oranje koffer bij zich, bijzonder onpraktisch als je samen in hetzelfde vliegtuig naar huis komt. Zie je het voor je? Een grote groep oranje geklede mensen op Schiphol, druk op zoek naar hun 'eigen' oranje koffer. Dat ziet er nogal hilarisch uit!
Waar ik nu ook aan moet denken is dat men toen bang was, dat de triatleten opgegeten zouden worden door haaien. We zwommen in de haven van Sydney, vlakbij het Operahouse. En juist in dat gedeelte zwemmen er veel rond…
Als atleet heb ik in die tijd een heleboel sporten vanaf de tribune mogen zien. Er was elke dag vuurwerk en je kon op grote schermen alles volgen wat er gaande was. Destijds kon je als atleet bijna overal vrij bewegen en was je benaderbaar voor publiek. De mensen waren op een vriendelijke manier nieuwsgierig naar welke sport je deed en hoe het voor je was verlopen. Tegenwoordig is die vrijheid en toegankelijkheid vrijwel ondenkbaar.
Mogelijk is mijn enthousiasme om de spelen te volgen aangewakkerd door de uitnodiging voor de reünie van Sydney-gangers. De opnames in mei maakten meer los dan ik had verwacht, en dat was ook bij de anderen het geval. De triatleten stelden zwaar teleur in die spelen, vooral doordat Nederland gewend was aan een gouden medaille bij de introductie van een nieuwe sport, zoals met surfen en mountainbiken. Voor triathlon waren de verwachtingen wellicht te hoog gegrepen. Maar Sydney was ondanks dat, één van de meest succesvolle spelen aller tijden, en de sfeer was super in het dorp, ook in de ‘venues’ en in de stad zelf. Mede daardoor kon ik mijn teleurstelling opzij zetten en genieten. Intussen had ik in mijn gedachten al een plan voor revanche, focus op nieuwe mogelijkheden in de toekomst!
Onze wedstrijd voor vrouwen begon al op de eerste dag van de spelen! De dag daarna mocht ik assisteren bij het commentaar van de wedstrijd triathlon mannen en heb ik van veel andere sporten mogen genieten. Ik sliep in huis bij badmintonners en de buren waren wielrenners, die mij in hun tenue mee op sleeptouw namen. We fietsten dan vanuit het Olympisch dorp voor duurritten, soms met bezoek aan Mac Donalds…oops! En ik werd ook ‘meegesmokkeld’ in de ‘athletic areas’ van het baan- en wegwielrennen. Hier mocht je als triatleet eigenlijk niet komen, maar ik kreeg de kans om de gouden medailles van onder andere Leontien van Moorsel van dichtbij mee te maken. Dit was een geweldige ervaring en dat was ook het geval met het kunnen bijwonen van de finale damesdubbel, waarin de zusjes Williams tegenover onze Nederlandse dames stonden! Nog een andere bijzondere ervaring was de deelname aan een surf clinic gesponsord door Speedo. Alle door Speedo gesponsorde atleten, triatleten en beachvolleyballers van diverse landen deden hieraan mee, er was een relaxte sfeer en het was fijn om na te kunnen praten over de wedstrijden.
Tijdens de uitzending van de reünie waren de emoties alom. Wat verlies en teleurstelling of juist succes op die spelen heeft gedaan met medesporters, en hoe het zelfs na al die jaren nog een positieve of negatieve stempel heeft gedrukt op de levens van die sporters. Er zijn maar een paar winnaars, maar zonder verliezers is er niets aan. Toch doen de verliezers net zoveel voor de sport als de winnaars.
Na 16 jaar verder te zijn, en met meer levenswijsheid in pacht, kan ik nu pas onbevangen terug kijken op de Olympische Spelen in Sydney. Hoeveel ik opzij heb gezet voor die spelen, dat je inderdaad een beetje ‘gek’ moet zijn om zoveel trainingsuren te draaien, dat je altijd maar die focus moet hebben, bijna als monnik moet leven, en dat het een wonder is dat mijn vriendje na al dat egocentrisme nog bij mij is!
Ik heb altijd met veel plezier gesport en wil nog steeds winnen, maar ik probeer ook het plezier in bewegen door te geven aan anderen, zoals mijn kinderen, mijn patiënten en zelfs de buren....
Straks gaan we allemaal Rachel Klamer aanmoedigen, de enige Nederlandse deelnemer op de triathlon, want het is echt een mooie sport. Startpositie kiezen, pang, zwemmen en vechten in het gedrang om maar in de eerste groep te blijven, vervolgens rennen naar je fiets, bij de streep op je fiets springen, de eerste kilometers vol verzuren, om maar in de eerste groep te blijven, dan geconcentreerd blijven fietsen in de groep, en daarna alles geven met hardlopen in de sprint die 10 km heet. Het publiek kan zeker genieten van meerdere rondjes spanning en sensatie. Heerlijk!