Carolien Brouwer - Topzeilster en wereldkampioene


In het kader van de Olympische Spelen in Rio, ging Dag van de Vrouwen 'n dialoog aan met Carolijn Brouwer. Ze is geboren in Nederland en als kind ook opgegroeid in het kleurrijke Rio. Daar heeft ze al jong leren zeilen op een groot meer in deze bruisende stad. Wie had toen kunnen vermoeden, dat ze later aan drie Olympische Spelen mee zou doen, meerdere WK's op haar naam zou schrijven en ook de ISAF World Sailor of the Year Award, alsmede de Conny van Rietschoten Trofee in ontvangst mocht nemen. Waarschijnlijk haar Oma...

Als kind ben je deels opgegroeid in Brazilië, wat kun je daarvan nog herinneren?

Ik ben inderdaad in Brazilië opgegroeid en heb daar gewoond vanaf mijn tweede tot mijn dertiende jaar. Dit was zeven jaar in Rio de Janeiro en bijna vijf jaar in Belo Horizonte. Ik kan mij er nog alles van herinneren! Ik ben dol op Brazilië en vooral Rio vind ik fantastisch. Het merendeel van de Brazilianen hebben niet veel, maar ze genieten en zijn happy met het weinige dat ze wel hebben. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld, simpel is ook mooi. Het land heeft een prachtige natuur, een fantastisch klimaat, hele mooie stranden, heerlijk eten, warme mensen en de Samba! Wat wil je nog meer?! Ik heb in Rio leren zeilen op de Lagoa Rodrigo de Freitas, dit meer ligt midden in de stad. Ik heb in mijn Optimist ook veel wedstrijden gezeild in de Baía de Guanabara, het Olympisch wedstrijdwater.

Je hebt meegedaan aan 3 Olympische Spelen, Is er een wezenlijk verschil met andere races?

De Olympische Spelen zijn uniek, een evenement waar je elke vier jaar naartoe leeft. Tijdens de Olympische Spelen lijkt het of de rest van de wereld twee weken stil staat, en bijna iedereen dan bezeten is van Sport. Mijn eerste deelname aan de Olympische Spelen vond plaats in Sydney. Dit was in 2000 en daar heb ik de mooiste herinneringen aan. Voor de zeilers is Sydney een beetje te vergelijken met Rio. Je hebt het water en daar is een prachtige stad omheen gebouwd. De ‘backdrop’ in beide steden is heel speciaal. In Sydney heb je het Opera House en de Harbour Bridge, en in Rio de Pão de Açucar. De omstandigheden zijn in beide steden ook heel uitdagend met wisselende winden en moeilijke stromingen.

De Olympische Spelen zijn bijzonder, omdat deze maar een keer in de vier jaar plaatsvinden. Topsporters uit de hele wereld komen dan op één plaats bij elkaar om te strijden voor de hoogste eer.

Ruim 11.000 atleten van 200 landen vertegenwoordigen nagenoeg 30 sporten, waaronder het zeilen. Dit maakt het evenement uniek en is iets waar je als atleet alles voor over hebt om bij te zijn. Aan de andere kant brengt dit ook afleiding en de nodige druk met zich mee. Want meer dan ooit strijd je niet alleen voor je eigen individuele prestatie, maar ook voor het land dat je vertegenwoordigd.

De afleiding geldt niet altijd voor de zeilers. Dat komt omdat de wedstrijden op het water plaatsvinden, dat vaak ver verwijderd is van het Olympisch dorp. Zeilers wonen dan ook meestal niet in het dorp en dat maakt de omstandigheden  in bepaalde mate vergelijkbaar met een Wereldkampioenschap Zeilen. Dus in die zin mis je als zeiler wel een beetje de sfeer die de Olympische Spelen met zich meebrengen.

Je hebt zelf 2 wereldtitels in de klasse Laser Radial, wat vind je van de talenten Evi van Acker en Marit Bouwmeester?

Evi en Marit zijn allebei favorieten voor een medaille in Rio. Ik zou het dan ook raar vinden als deze meiden niet met een medaille thuiskomen. Beiden zijn hele natuurlijke en ook getalenteerde zeilsters. Degene die volgende week het scherpst aan de start zal weten te verschijnen gaat de strijd winnen. Marit en Evi varen allebei al lang in de Laser Radial, ze kennen de boot heel goed en weten wat er nodig is om een topprestatie neer te zetten. Het is Marit haar 2e Olympische Spelen en het zal voor Evi de 3e Olympische Spelen worden.

Ik weet ook zeker dat ze een optimale en gebalanceerde voorbereiding hebben gehad. Ze hebben heel veel uren doorgebracht op het wedstrijdwater in de baai van Rio. Ze zijn sterk en superfit. Daarnaast hebben ze allebei een begeleidingsteam dat heel veel ervaring heeft. Alle ‘ingrediënten’ voor een topprestatie zijn aanwezig. De een heeft Zilver op zak en de ander Brons. Ze willen allebei maar één ding en dat is die Gouden plak. Het zal een hevige strijd worden. Degene die rustig en ‘cool’ weet te blijven, en vooral niet teveel afgeleid wordt door het circus eromheen, die zal uiteindelijk gaan winnen.

Wat is je favoriete Laser Radial, en kun je ook aangeven waarom?

Een van de voordelen van de Laser Radial is dat het een eenheidsklasse is. Dit betekent dat alle boten gelijk zijn. Tijdens de Olympische Spelen krijg je een boot toegewezen door de organisatie. Het komt dan aan op de kwaliteiten van de zeiler zelf en niet wie het beste materiaal heeft. Mijn allereerste Laser Radial was mijn favoriete boot. Deze was kanariegeel, in tegenstelling tot de meeste Lasers die tegenwoordig gewoon wit zijn. Ik heb daar mooie herinneringen aan, omdat ik hem heb gekregen van mijn Oma en ik hiermee mijn eerste resultaten heb behaald. 

Je hebt Olympisch gevaren op een tornado voor regatta's, wat was jullie hoogst gehaalde snelheid bij een ruimewindse koers?

De Tornado was verreweg de snelste catamaran in de Olympische discipline. We hebben soms wel snelheden bereikt van 55 km per uur. De adrenaline stroomt de hele dag door je lijf. Ik heb aan drie Olympische Spelen meegedaan in drie verschillende disciplines. Daarom zal ik waarschijnlijk als laatste voor de Tornado hebben gekozen. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging.

Wat vind je van Yngling specialist Mandy Mulder? het ek 2013 gewonnen met de Nacra 17 en ooit begonnen in een Optimist zoals jij.

Mandy heeft in 2008 een Zilveren medaille behaald in de Yngling klasse. Dit is een kielboot voor vrouwen, die na Beijing helaas werd verwijderd van het Olympisch programma. De transitie van een kielboot naar een snelle catamaran is niet eenvoudig. Mandy heeft in vrij korte tijd de top van de Nacra weten te bereiken, en dat in samenwerking gedaan met catamaran expert Coen de Koning.

Dit geeft aan dat Mandy een natuurlijke zeilster is met een heel goed gevoel voor wind en water. En ik weet dat zij de drive heeft om te winnen. Hopelijk gaat ze met Coen mooie dingen laten zien in Rio!

In de Volvo Ocean Race heb je met het SCA Team Vrouwen heel goed gepresteerd, Had het echt nog beter gekund?

Het kan altijd beter! Maar ik denk dat we heel tevreden en trots mogen terugkijken op onze prestatie in de Volvo Ocean Race. Zeilen is een ervaringssport en vooral in de VOR is ervaring een sleutel tot succes. De meeste dames gingen voor de eerste keer de wereld rond en sommige van onze concurrenten deden dat al voor de zevende keer. We hadden gehoopt het gat naar concurrenten te dichten met een lange voorbereiding en een ervaren begeleidingsteam. Op het moment dat we in Göteborg bij de laatste etappe van de race over de finishlijn gingen, toen hadden we als team het gevoel dat we er klaar voor waren.

De race mocht beginnen! Het was vooral in de navigatie en performance waar wij ervaring tekort kwamen. En hoewel we goed waren voorbereid, hebben we toch situaties meegemaakt die we nog nooit eerder waren tegengekomen. Hierdoor was het soms moeilijk om de juiste keuzes te maken.

Je hebt ervaring met de regatta 40 foot en de ocean 65 en 70 foot, welk type ligt jou het meest?

Als zeiler moet je goed kunnen aanpassen aan tal van variërende omstandigheden. Dat geldt ook voor het type boot waar je in vaart. Ik vind van mezelf dat ik in situaties goed kan aanpassen. Dit houdt de sport voor mij veelzijdig en uitdagend, want geen enkele dag is hetzelfde. Ik vind het leuk om alleen in een klein bootje te varen. De volledige controle ligt dan bij mij, of niet, en ik moet ook alles zelf doen. Zeilen op grotere boten in teamverband brengt een extra dimensie met zich mee. Je moet alle taken die je in een eenmansbootje zelf doet, nu gaan verdelen over de hele crew. En dan ben je in feite maar een stukje van de puzzel. Maar wanneer die puzzel dan compleet is en als een geoliede machine over het water gaat, dan is de voldoening des te groter. Ik heb dus niet echt een voorkeur. Door veel verschillende boten te varen word ik meer compleet als zeiler en persoon. Bovendien houden de afwisselende uitdagingen mij daarin scherp en gretig.

Wat is 'The Magenta Project' met een Ocean 65 zeilboot, kun je hier iets meer over vertellen?

The Magenta Project is ontstaan, nadat SCA ons had aangegeven om geen team meer te sponsoren voor de volgende editie van de Volvo Ocean Race in 2017-2018. Als team hadden wij echter het gevoel dat dit nog maar het begin was van een mooie ontwikkeling. We wilden graag verder met de groep die vanuit Team SCA was ontstaan. Daarvoor is wel continuïteit nodig en dat we hebben gerealiseerd door een platform op te richten wat het 'Magenta Project' is gaan heten. Vanuit dit platform promoten we het zeilen voor vrouwen. We willen daarmee zoveel mogelijk meisjes en vrouwen een kans geven, om te gaan wedstrijdzeilen op hoog niveau. Het uiteindelijke doel is weer een vrouwenboot aan de start te krijgen voor de volgende Volvo Ocean Race in 2017-2018. 

Het geeft een gaaf gevoel om te weten dat we tijdens de race zoveel mensen hebben geïnspireerd. Door de 8ste etappe te winnen hebben we geschiedenis geschreven en daarmee een verschil gemaakt in de wereld van het oceaanzeilen. Het momentum wat we hiermee hebben gecreëerd willen we graag op deze manier voortzetten.

Je bent getrouwd met Olympisch zeiler Darren Bundock en jullie hebben een zoontje, wat kunnen we nog van jou gaan verwachten?

Eigenlijk had ik in Rio graag deelgenomen met de Nacra17, want Rio ligt in mijn hart gesloten. Het is 30 jaar geleden dat ik daar als meisje met mijn kanarie gele Optimist heb gevaren in de Baai van Guanabara. Het zou wel heel speciaal zijn geweest om daar te mogen strijden voor een medaille.

 Voordat ik werd geselecteerd voor Team SCA zat ik enorm in dubio, want mijn keuze zou betekenen dat ik de Spelen in Rio moest laten gaan. Dat was geen eenvoudige beslissing, maar ik was al drie keer naar de Spelen geweest en 3 keer zonder medaille thuisgekomen. Ik was niet bereid om de vierde keer alleen voor het Olympisch t-shirt te gaan. Dus had ik voor de zwaarste oceaan race ter wereld gekozen, de Volvo Ocean Race. En SCA had een volledig team van vrouwen de unieke kans gegeven, om te presteren in een door mannen gedomineerde zeilwereld. Over afwisselende uitdagingen gesproken...

We weten allemaal hoe intensief de voorbereiding van een Olympische campagne is en wat je daarvoor nodig hebt. Toen ik vorig jaar in juli klaar was met de VOR, had ik precies een jaar te gaan voor Rio2016. Helaas is dat niet genoeg, en toch was de verleiding groot. Maar je merkt pas enkele paar maanden na de VOR, wat de slijtageslag van zo’n grote race doet op je fysiek en het mentale vlak. Je moet je lichaam de tijd geven om te herstellen. Dus, helaas geen Rio2016 voor mij en dat valt zwaar.

Zeker nu we aan de vooravond staan van de openingsceremonie. En daar komt nog bij dat de drie super mooie en onvergetelijke jaren met Team SCA, ook hele intensieve jaren zijn geweest. Drie jaar waarbij mijn zoontje door een tweede mama, zijn nanny Anita Hoekstra, is opgevoed. Mijn zoontje is met Anita en mijn man Darren de hele wereld over gereisd. Bij aankomst van elke etappe stond hij dan aan de kade te wachten tot zijn mama met de boot binnen zou varen, soms pas na 28 dagen op zee. Na de race was het dan ook de hoogste tijd om weer ‘gewoon' mama te zijn, en wat was dat genieten! 

Ze zeggen heel vaak: 'Als de VOR eenmaal in je bloed zit dan krijg je het er niet meer uit’. En dat voelt ook een beetje zo. Voor het Magenta Project zijn we hard op zoek naar een nieuwe partner of meerdere partners, die met ons het avontuur van de Volvo Ocean Race willen meemaken. Het zou jammer zijn als er bij de volgende editie helemaal geen vrouwen meedoen in de race. Er is ook sprake van gemengde teams binnen de organisatie. Dat zie ik wel zitten en daarin ligt ook mijn voorkeur, alleen is dit nog nooit eerder gebeurd. Maar voor alles is er een eerste keer. Bovendien is de finish van de VOR bij de volgende editie in Den Haag. Dit is vlak voor de deur bij mij in Scheveningen.., dat mag ik toch zeker niet missen!