Jeanne Specht Grijp - DGA van LifeTree & UbuntuAcademy
Jeanne Specht Grijp is van huis uit een professional in de financiële sector. Met haar bedrijf LifeTree biedt ze strategisch advies, finance & fund management en partner development aan family offices, sociale- en duurzame ondernemingen, evenals stichtingen met een anbi status. Gaandeweg haar carrière is ze meer betrokken geraakt als social entrepreneur en streeft ze vanuit de zuidelijk Afrikaanse Ubuntu filosofie, naar een meer duurzame en vreedzame samenleving. Met haar walk-the-talk en act-to-connect trajecten werkt Jeanne vanuit haar UbuntuAcademy aan deze missie. Zoals Nelson Mandela ooit zei; "Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen". Dag van de Vrouwen wilde daar meer over weten en ging met haar in dialoog.
Je hebt een uitgebreide carrière in finance & investments, hoe heeft dat zich ontwikkeld?
Aan het einde van mijn middelbare schooltijd in 1981, was er nog niet veel aandacht voor begeleiding in de beroepskeuze, gekoppeld aan je intrinsieke motivatie.
Ik was extrovert en sociaal gedreven, goed in wiskunde en economie. Wist alleen nog niet wat ik wilde worden en al helemaal niet wat ik wilde studeren. Totdat er een paar keer op school mensen vanuit verschillende vakgebieden kwamen vertellen over hun beroep. Een van hen was partner van een groot accountantskantoor en door zijn verhaal kwam ik erachter, dat er nog geen enkele vrouwelijke partner was bij een van deze grote accountantskantoren in Nederland. Dat is toen mijn trigger geweest om te kiezen voor een studie bedrijfseconomie en aansluitend accountancy bij het Nederlands Instituut van Registeraccountants. In 1983 was nog geen half procent vrouw van alle leden van dit instituut. En uit een onderzoek van de Universiteit van Amsterdam kwam naar voren, dat er in 1986 nog steeds geen vrouwelijke partner werkzaam was bij de vijf grootste Nederlandse accountantsmaatschappen.
In 1987 werd bij Moret, het tegenwoordige Ernst & Young de eerste vrouwelijke partner benoemd.
Het is goed om dit te plaatsen in de maatschappelijke context van die tijd. Pas in 1956 was het afschaffen van de handelingsonbekwaamheid van getrouwde vrouwen een feit. Tot die tijd mocht een getrouwde vrouw niet zelfstandig wettelijke handelingen verrichten, zonder schriftelijke toestemming van haar man. De vrouw wordt tot in de 2e helft van de vorige eeuw grotendeels geassocieerd met verzorgend en opvoedend werk, dat past bij 'de aard van de vrouw', als ze al werkte. Werk in de verpleging, of werk in het onderwijs komt later ook van pas in een rol als huisvrouw. "Vader werkt hard om geld te verdienen en moeder zorgt dat thuis alles op orde is", dat staat nog in basisschoolschriftjes van midden jaren zeventig. Dat is nu niet meer voor te stellen. En toch is dit nog niet zo lang geleden...
Later in mijn carrière realiseerde ik me pas dat de keuze voor dit vakgebied voortkwam vanuit mijn diepere drijfveren. Namelijk om bij te dragen aan het creëren van meer gelijkwaardigheid, zowel in kansen als in mogelijkheden voor een ieder. Dit ongeacht de sekse of seksuele voorkeuren, culturele achtergrond, geloofsovertuiging, enzovoort. De cultuur van de accountantswereld van destijds paste geheel niet bij mij als persoon. Maar ik ben wel dankbaar voor deze periode, omdat ik veel heb geleerd en de ervaringen vanuit dit vakgebied altijd weer heb meegenomen. Na
mijn avontuur in accountancy ben ik finance manager geworden van een opleidingsinstituut, waar mijn diepe interesse werd aangewakkerd voor de ontwikkeling van jongeren. In deze periode werd ik zelf moeder van mijn zoon Yuri, inmiddels 29 jaar, en mijn dochter Nadja, die inmiddels 26 jaar is.
Om mijn moederschap gedurende hun jonge jaren goed te kunnen combineren met mijn werk, ben ik als ZZP'er aan de slag gegaan. Ik begeleidde diverse verandertrajecten bij grotere financiële instellingen op het snijvlak van verandermanagement en persoonlijke ontwikkeling van de medewerkers. Sinds 2006 raakte ik naast dit alles ook betrokken als vrijwilliger bij diverse sociaal maatschappelijke projecten in zowel Nederland als Zuid Afrika. Daarna ben ik begin 2009 via een relatie bij een vermogensbeheerder in 'private wealth management' terecht gekomen. Ik heb toen een
single family- en investment office mogen helpen opzetten en ben sindsdien een vermogende familie gaan begeleiden tot medio 2017.
Gaandeweg groeide bij mij het gevoel om mijn financiële kennis en ervaring te verenigen met mijn toenemende sociaal maatschappelijke drive. In 2017 besloot ik een maand lang het Pieterpad te gaan lopen. Het was voor mij een inspiratieloop om dit gevoel vorm te gaan geven. Dit is 500 kilometer wandelen van Pieterburen in Groningen naar de Sint-Pietersberg in Maastricht, met 26 etappes van elk ongeveer 20 tot 25 kilometer. Elke etappe liep er toen iemand anders een dag met me mee ter inspiratie. Dit waren vooral bevriende zakelijke relaties, maar ook een goede vriendin en natuurlijk mijn beide kinderen. Tijdens deze wandeltocht kreeg ik veel inspiratie en dit heeft mij gebracht tot het oprichten van mijn bedrijven
LifeTree, UbuntuAcademy en UbuntuAmulet.
LifeTree biedt strategisch advies, finance- & fund management en partnership development aan family- en investment offices, en ook aan sociale bedrijven en maatschappelijke stichtingen met een anbi status. Binnen UbuntuAcademy is er een minor Sociaal Ondernemerschap ontwikkeld voor mbo/hbo, worden er dialoogsessies gehouden onder de noemer; act-to-connect, en wandelingen ingezet voor bewustwording, oftewel; walk-the-talk. UbuntuAmulet geeft als beeldmerk de waarden weer van UbuntuAcademy. Dit is in de vorm van een armband of sleutelhanger, waarmee je die waarden kunt uitdragen. Vanuit deze initiatieven wil ik bijdragen aan een duurzame en vreedzame samenleving voor de huidige- en toekomstige generaties, in verbinding met onze voorgaande generaties.
De Ubuntu-philosophy heeft een speciale plek in je leven, Wat betekent het voor jou?
Ubuntu betekent veel voor mij. Ik adem het in en uit. Ubuntu zat verweven in mijn opvoeding, in de manier van leven en de zienswijze op het leven. Iedere dag start ik vanuit de bewuste intentie om Ubuntu te leven. En ik ben nog steeds lerende, zeker wanneer mijn ego tegensputtert. Mijn vader is geboren in Nederlands-Indië en heeft ruim 4 jaar Jappenkamp overleefd.
Museum of Humanity - let's face it met wereldverbeteraars
Terug bij zijn familie in Nederland kon hij niet aarden in dit naoorlogse land. Hij is in 1947 geëmigreerd naar Kaapstad in Zuid-Afrika, waar hij vanaf 1957 samen met mijn moeder heeft gewoond. Mijn vader was vanuit zijn familie protestants, mijn moeder katholiek. Destijds moest mijn vader nog katholiek worden om met mijn moeder te mogen trouwen...
Mijn broer en zus zijn in Kaapstad - Zuid-Afrika geboren. Mijn moeder was zwanger van mij toen ze terug kwamen in 1963. Datzelfde jaar ben ik geboren in Haarlem. Mijn vader was 23 jaar ouder dan mijn moeder. Beiden droegen zij de inspiratie vanuit Ubuntu met zich mee. Samen hebben ze ons opgevoed vanuit deze inspiratie met de levenswijsheid van mijn vader en de zorgzaamheid van mijn moeder. Mijn vader is in 1982 vrij plotseling overleden. Mijn moeder leeft nog, ze is inmiddels 84 jaar en draagt met trots de UbuntuAmulet. Je gaat door diverse fases heen als je een sociaal maatschappelijk initiatief opzet, zoals UbuntuAcademy en UbuntuAmulet. Ik heb altijd haar support gevoeld, dat dit er echt mocht komen.
Eigenlijk zou iedere investeerder eens zelf een sociaal maatschappelijk bedrijf moeten opzetten. Hiermee kun je namelijk als investeerder de fases waar een sociaal ondernemer doorheen gaat, beter begrijpen. Door deze ervaring kun je de ondernemer vanuit het dienend leiderschap beter ondersteunen voor de lange termijn.
Ben je hierdoor ook meer sociaal bewogen geraakt in wat er speelt in de maatschappij?
Jazeker! Ik ben me steeds meer gaan realiseren dat bewustwording een beweging is zoals wandelen, en niet een te bereiken einddoel op zich. Dat bewustzijn zich continu ontwikkelt en dit bij iedereen een ander proces is, zowel qua inhoud als timing. Ik ben me bewuster geworden van het gegeven, dat de vorm die een ieder concreet aan dat bewustzijn kan geven, in zijn of haar dagelijks sociale leven afhankelijk is van de situatie. Dit met als gevolg dat veel mensen voor de huidige en toekomstige generaties een sociaal maatschappelijk en duurzaam leven heel belangrijk vinden, en zich daar ook voor willen inzetten.
Niet iedereen heeft toegang tot de juiste hulpbronnen of financiële middelen, om daar in de dagelijkse praktijk invulling aan te kunnen geven. Ik hoop mijn omgeving te kunnen inspireren door te laten zien dat ik zelf keuzes maak die bijdragen aan een duurzame en vreedzame samenleving. Met financiële instellingen, vermogensfondsen en vermogende particulieren mag ik graag een stevig dialoog aangaan, zeker wanneer dit kan bijdragen aan de groei van ons bewustzijn. Dat er een geheel nieuwe waarderingsmethodiek nodig is bij de waardebepaling van sociale bedrijven en maatschappelijke initiatieven!
Ik hoop ook bij te kunnen dragen aan de dialoog dat we meer naar de verandering van ons gedrag mogen kijken. Dit is beter dan oplossingen blijven bedenken voor issues veroorzaakt door het gedrag. Ik stel mezelf met regelmaat de vraag: "Waar besteed ik mijn liefde, tijd, kennis en aandacht aan, waarin investeer ik mijn middelen en welke keuzes voegen daarin welke waarden toe, voor mezelf, voor anderen en voor de leefomgeving". De belangrijkste uitgangspunten die ik voor mezelf meeneem zijn: organische verbondenheid, principiële gelijkwaardigheid en geleefde solidariteit. Deze drie waarden zijn wat mij betreft in essentie onmisbaar voor onze aarde en al wat leeft.
Heeft Ubuntu een kans van slagen in een sterk geïndividualiseerde maatschappij?
Met Ubuntu gebruik je zintuigen vanuit het bewustzijn voor het geheel. Je ziet, spreekt, hoort, voelt, ruikt, en proeft al datgene wat goed is voor jezelf, de ander en de natuurlijke leefomgeving. Wat onze westerse maatschappij nog meer kan leren van de Ubuntu filosofie, is de waarde van dialoog, de community en het gezamenlijke besluit. Bij dat laatste neemt de community de mening van de minderheid serieus mee in de dialoog. Net zo lang totdat er een besluit komt waar niemand meer principieel op tegen is.
Het beeld wat we hebben van onszelf, bepaalt hoe we onze werkelijkheid waarnemen. Het ego bepaalt onze interpretatie. Dat wat we terugzien in de reacties en situaties om ons heen, is een bevestiging van ons ego.
Eco, geeft het verband aan met onze natuurlijke leefomgeving. Met Ubuntu als inspiratiebron kan de westerse maatschappij leren hoe we de gevormde EGOnomie in onze samenleving kunnen veranderen naar een ECOnomie binnen de ECOlogische context.
Ik heb er alle vertrouwen in dat dit een kans van slagen heeft, want het gebeurt al. Er zijn namelijk al zoveel bewegingen in bewustwording gaande die deze kant op gaan. Wat hierin ook meewerkt is dat voor de komende jaren de governance binnen vermogende families en familieondernemingen verder gaat veranderen. Hierdoor zal er ook meer zeggenschap over geïnvesteerd vermogen bij vrouwen komen te liggen. En dit zal andere dynamieken en keuzes mee gaan brengen, door de hernieuwde balans in mannelijke en vrouwelijke energieën...
Wat zou je ouders willen meegeven voor hun kinderen in onze samenleving?
Dit is een lastige vraag om zo in het algemeen te beantwoorden. Iedere ouder is anders, iedere situatie is anders en ieder kind is anders, en heeft daarbinnen iets anders nodig wat mede afhankelijk is van leeftijd.
Wat ik zou willen meegeven is het volgende: "een kind leert meer van wie je bent, wat je laat zien en hoe je wat doet, dan van wat je zegt. Wees dus verbonden in aanwezigheid. Gebruik je zintuigen. Laat voelen dat je je kind echt ziet en hoort. Dat je kind er mag zijn met alles wat het in zich draagt…. net zoals jij! Neem je kind mee de natuur in en leer het te genieten van de werking van alle zintuigen in verbondenheid met de geuren en kleuren van het bos. Laat de zorg voor jezelf, je kind en jullie leefomgeving zien en voelen. En leer te mogen luisteren naar de binnenste stem. Laat je kind verantwoordelijkheid nemen voor wat het kan dragen. Dit geldt voor zowel het kind zelf als een ander en de leefomgeving, maar laat tegelijkertijd voelen dat je er voor je kind bent, in vertrouwen dat het een leven lang mag leren…. net als jij!"