Gastcolumn: Jacomine Ravensbergen, lid council van de Fisa voor Rio de Janeiro
Jacomine Ravensbergen is momenteel in Rio voor de FISA (Wereldroeibond). Zij is actief in de roeisport sinds haar studententijd, als roeier, coach, bestuurder, scheidsrechter en in de organisatie van (inter)nationale toernooien en kampioenschappen. Zij was competition director bij de WK roeien in Amsterdam in 2014. In Beijing was zij lid van de Olympische jury, in London bij de Paralympische Spelen lid van de FISA Umpiring Commission en in Rio actief als Council member. In het dagelijkse leven is zij decaan van de faculteit Bewegen, Sport en Voeding van de HvA en co-director van het Amsterdam Institute of Sport Science.
In Rio zijn de Spelen in volle gang. Het roeien, traditioneel een venue die zich ver van het Olympisch episch centrum bevindt, mag zich nu gelukkig prijzen met een plek centraal in de stad net achter de Copacabana. De Lagoa Rodrigo de Freitas ligt er prachtig bij. Er is vreselijk hard gewerkt om m op orde te krijgen. Twee jaar geleden was de infrastructuur nog ‘in staat van ontbinding’. Colleen Osmond zwaait als ‘director competitions’ voor het roeitoernooi de scepter en op een bijna onopgemerkte wijze is ze erin geslaagd om er een goed geoutilleerde baan van te laten maken. Het was jammer dat er gister een lokale storm voorbijkwam die niet alleen het roeien onmogelijk maakte, maar ook een spoor van schade achter liet.
Vandaag schijnt echter de zon, is alles strak op orde en met een Hollandse bries roeit de ene na de andere spannende race voorbij. Spannend want voor sommige ploegen de eerste Olympische race, voor andere de herkansing en daarmee de laatste mogelijkheid op een halve of kwartfinale plaats. Roeien is de derde grote sport in het Olympische programma. Het is dus altijd dringen voor een plek in de volgende ronde. Er zijn veel Nederlandse supporters en vandaag komen ze niet voor niks. De oranje armada presteert prima met als hoogtepunt een imposante race van de Nederlandse lichte vrouwen dubbeltwee: Ilse Paulis en Maaike Head met winst in de heat in de snelste tijd van het hele veld. Ook de andere Nederlandse vrouwen in de acht en de vier doen het goed.
Het Holland Heineken huis (HHH) is om de hoek en meer dan anders komen bestuursleden van NOC*NSF langs om de roeiwedstrijden te volgen en TeamNL te ‘supporteren’. Rinda den Besten, zelf ook oud-Orca roeister, Marcella Mesker, Andre Bolhuis.
Andersom is het voor mij een kleine wandeling naar het HHH om Nederlandse fans te spreken, Nederlandse bestuurders van andere (inter)nationale federaties te ontmoeten, soms met onverwachte leuke kennismakingen.
Bij de opening van het HHH kwam ik een Nederlandse waterpoloscheidsrechter tegen: Diana Dutilh, althans zij mij want ik was de enige met een herkenbare 'Rio' outfit in de menigte mannen met zwarte pakken. Het zijn haar eerste Spelen en zij is de jongste van de hele waterpolojury. Desondanks wordt van haar verwacht dat ze het tot de finale of de halve finale brengt. Vrouw met ambitie! Dat mag ik wel.
We spraken over mijn eerste Spelen als scheidsrechter in Beijing. Net als zij had ik toen een jong gezin. Wij zijn destijds vooraf aan de Spelen een paar weken door China gereisd. Het was een fantastische reis, maar ook bijzonder om gezamenlijk de Spelen mee te maken. Ik kan mij nog zo goed herinneren dat mijn dochter, toen 12 jaar, helemaal trots kwam vertellen dat ‘haar moeder’ werd aangekondigd als starter van de Olympische finales. Ook de dochter van Diana volgt haar moeder vol trots tijdens haar optredens als waterpoloscheidsrechter.
"De eerste Olympische Spelen als scheidsrechter en sterke vrouwen"
De sport kent sterke vrouwen, als atleet, coach, scheidsrechter en bestuurder. Toch verliezen we meer vrouwen 'onderweg in hun sportcarrière' dan mannen. Wat is dat toch?
Want daarmee verliezen we zoveel kwaliteit en talent! In mijn dagelijkse werk in Amsterdam als decaan van de faculteit Bewegen, Sport en Voeding, hebben we een bescheiden onderzoeksprogramma opgestart dat ons wellicht aan antwoorden en oplossingen kan helpen. In elk geval is duidelijk dat vrouwen graag een klein duwtje krijgen en gevraagd willen worden. En daar is niks mis mee!
Bij FISA, de Wereldroeibond waar ik in de Council zitting heb, ben ik verantwoordelijk voor de vertaling en implementatie van de IOC2020 agenda wat betreft gender equity. We hebben een programma dat hieraan op verschillende niveaus werkt. Zo organiseerden we vorig jaar tijdens de WK roeien in Aiguebelette een Whatsnext2Rowing seminar waar we de nationale federaties hebben gevraagd een voormalige atlete te laten deelnemen die de ambitie heeft, of zou kunnen hebben, om te kiezen voor een carrière in hun sport nadat ze als atleet zijn gestopt: als coach, bestuurder, scheidsrechter, event organisatie, etc.
Er kwamen 40 vrouwen op af van alle continenten. Een aantal van hen heeft inmiddels een mentor, anderen hebben we uitgenodigd voor een leiderschapstraject of een coachopleiding. Het mooie is dat het direct resultaat heeft. Een groep daaruit is hier in Rio al actief: als scheidsrechter, als lid van het organisatieteam van Colleen Orsmond, als vertegenwoordiger van hun nationale Federatie of als coach. Morgen maken we een groepsfoto van deze ‘sterke’ vrouwen. Na Rio gaan we met de nieuwe lichting sterke vrouwen aan de slag.