Mooi antiek Delfts Blauw vereeuwigd op masoniet
Sonja ter Heijden, vrouw, kreeft en autodidact, zag op 21 juli 1958 het levenslicht in Delft. Een mooiere stad had zij zich niet kunnen wensen. Als oudste kind, ze heeft nog 3 zussen en een broer, bracht ze het grootste gedeelte van haar jeugd door in de wijk Voorhof van Delft. Moeder zorgde voor de kinderen en vader voor de inkomsten. Een traditionele liefdevolle opvoeding waar ze haar liefde voor allerlei diertjes en plantjes mocht uitleven en creatief kon zijn. In 2005 is ze voor het eerst echt gaan schilderen. Door de dagelijkse lange schildersessies, heeft ze zich in een relatief korte tijd kunnen ontwikkelen tot een begaafde kunstschilderes. Haar werk wordt gekenmerkt door klassiek-realistisch verbeelde werken met een magische ondertoon.
Sonja ter Heijden; "De Roependen in de Woestijn. (2013) Een bijzondere monumentale, curieuze vaas, op een evenzo curieus marmeren tableau. De wereld, onze wereld waar er zo velen roepen maar niet gehoord worden. Uit alle windstreken, een compas ... compassie? Onze wereld die ons alles geeft met de prachtige natuur vol liefde, Waarom ziet men het niet? Was de mensheid maar net zo fijn besnaard als viool muziek".
Zolang ze zich kan herinneren is Sonja geïnspireerd door 'The Blue Secret', zoals ze het zelf noemt. Delfts blauw aardewerk heeft haar altijd bekoord. Hetzelfde geldt voor haar geboortestad Delft en de Nederlandse 17e-eeuwse schilderkunst, die hebben geïnspireerd qua compositie, kleurgebruik en gevoel voor dramatiek.
Voor het vervaardigen van haar schilderijen gebruikt ze "Masoniet"-paneel als ondergrond, een plaatmateriaal dat ook veelvuldig in de bouw wordt toegepast. Het is krimpvrij, zo hard als eikenhout en zelfs bestand tegen alle weersomstandigheden. Daardoor ideaal materiaal om gladde schilderijen op te maken. Er bestaan diverse diktes om te gebruiken, afhankelijk van het formaat schilderij van 4 tot 7 mm.
Sonja ter Heijden; "De Drie Eenheid (2015): Drie vazen die de patiënt, de farmacie en de verzekeringsmaatschappijen beduiden. Mensen die in de zorg werken zijn voor mij engelen. De engel staat symbool voor de verzorgenden in de zorg en heeft een korf vast, van overvloed, maar deze is leeg. De engel wil zoveel, meer dan kan en mag; bezuiniging. Het doorkijkje links op het schilderij geeft een aantal kamers weer, de zorg is in handen van de vele private verzekeraars. Op de marmeren tafel, een muziekdoosje met een nar en muziekbalken, de eerste muzieknoten van ons volkslied, het Wilhelmus".
Sonja ter Heijden; "De vijzel, de hop en medicijnkastje staan natuurlijk voor de apothekers die steeds minder zelf maken en afhankelijk zijn van dure prijzen van fabrikanten. De bijna lege beurs van het volk, zo ook de wandelstok want een rollator is dadelijk luxe... De vlinder staat symbool voor het innerlijk van de mens. Uitgehakt in de rand van de marmeren tafel, de Latijnse tekst met de betekenis: vergeet niet dat je mens bent. Achter aanschouwend, de Griekse god van de geneeskunde en links voor de Latijnse tekst de zon: symbool van al het leven".
Haar werk is onder meer geëxposeerd in het Museum Prinsenhof en in de Koninklijke Porceleyne Fles van Royal Delft. De laatste overgebleven aardewerkfabriek uit de 17de eeuw. Hier wordt het wereldberoemde Delfts Blauw volledig met de hand beschilderd volgens eeuwenoude tradities. Sonja kan zich haar schilderijen niet voorstellen zonder een Delfts blauw element. Voor haar komen Oost en West, het blauw van de hemel en de aardse klei door de menselijke ambacht tezamen. Waarom anders is Delfts blauw zo enorm beroemd geworden?
sonjaterheijden.com
Abstract figuratief, de hybride vorm voorbij
Barbara Houwers is een veelzijdig kunstenaar en heeft zich vooral gespecialiseerd in schilderkunst. Ze woont en werkt in Blaricum, en heeft tientallen exposities op haar naam staan. Haar werken zijn opgenomen in vele particuliere- en bedrijfscollecties, openbare gebouwen en internationale collecties.
Barbara heeft de Academie voor beeldende vorming in Amersfoort doorlopen, evenals de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Na een carrière als art consultant, projectleider en curator op het gebied van de hedendaagse kunst, is Barbara nu fulltime kunstenaar geworden. Hierdoor kan ze zich nog meer in haar werk verdiepen en de tijd krijgen voor het maken van objecten, waaronder met 3D-techniek.
Als kunstdocent heeft ze veel kunstzinnig talent op weg geholpen in hun ontwikkeling en is ze initiatiefnemer, oprichter en voorzitter van de Gooise Kunstkring. Door haar langdurige inzet voor de beeldende kunst en het coachen van talent vanuit haar bestuursfunctie bij de Dooyewaard Stichting, is ze benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Barbara is vanaf 1992 begonnen met schilderen in het Gooi. Haar stijl kan het best worden omschreven als abstract figuratief, met ons inziens licht geometrische vormen. De beginfase van haar werk wordt thematisch gekenmerkt door menselijke gedaanten, die enerzijds opgaan in de omgeving, maar anderzijds wel duidelijk aanwezig zijn. Haar schilderijen hebben een ingetogen uitstraling door het gebruik van een breed spectrum van zachte aardetinten. De kleurnuances zorgen voor een diepgang en een ruimtelijk effect. Mogelijk dat ze geïnspireerd is door de mooie bosrijke omgeving en het watergebied in het Gooi.
Met het thema 'Ode aan de Vrouw' laat ze op subtiele wijze de kracht van de vrouw zien, individueel en in groepjes van twee en drie. De vrouwelijke gedaantes in haar werk hebben iets romantisch en ongrijpbaars.
Barbara Houwers is een kunstenares die trouw blijft aan haar eigen signatuur, maar wel de drang heeft om te vernieuwen. Zo is in haar nieuwere werk nog steeds het geometrische aspect aanwezig, echter verdwijnt het figuratieve ten dele of volledig naar de achtergrond en wordt het accent gelegd op het materiaal in plaats van het beeld. Daarmee lijkt ze de hybride vorm voorbij te gaan, waardoor geometrie en expressionisme op haar wijze heel goed verenigen.
Deze transformatie blijkt goed te werken, mede dankzij haar passie voor het zelf maken van de pigmentverven, geïnspireerd op het Duiker-blauw van de gelijknamige architect uit Den Haag.
Ook de toegepaste geometrie, wat kenmerkend was voor de tijd waarin deze architect zijn bouwprojecten verrichtte, kun je terugzien in de herhaling van het lijnenspel, de rust en de uitstraling van ingetogen, maar warme kleuren. Het ambacht van de verf deelt ze in de workshops, zodat deze eeuwenoude techniek behouden blijft.