Als de mens duurzaam is, ontstaat er opeens tijd in een periode van de dagelijkse bezigheden. Dat verschaft de mens heel wat ruimte om te doen en te laten wat men nodig vindt. Hoe deze tijd echter wordt besteed, en wat voor soort invulling daaraan wordt gegeven is iets wat doorgaans niet vooraf is bedacht...

Hetgeen dat de mens tegemoet komt is waar men vervolgens op reageert en uiteraard ook adequaat naar handelt. Een handzaam begrip, dat in combinatie met de tijd eveneens de duur ervan bepaald en eveneens het veelomvattende begrip voor duurzaamheid weergeeft. In het huidige tijdperk is duurzaamheid inmiddels een vrij algemeen begrip geworden. Vermaakt naar een concept met een diversiteit aan factoren. Een fenomeen welke de mens in ieder opzicht naar zijn hand kan zetten.

Tot lange tijd was dit dan ook een oneindige handelwijze en ging men ongestoord de eigen gang. Intussen is het overduidelijk dat deze oneindige handelwijze onlosmakelijk verbonden is aan de wetten van de natuur. Met de vaste stelregel dat zolang onze aardbol dat toestaat het ook lange tijd best goed gaat. 

Uitbuiting vindt echter niemand leuk, zo ook natuurlijk onze aardbol niet. Zoals we de afgelopen decennia hebben gezien is het overduidelijk steeds minder dat door onze aardbol wordt toegestaan of verdragen. De natuur laat van zich horen en eist oplossingen voor den lange duur. Een breed begrip dat vanuit meerdere kanten zal moeten worden belicht, om te kunnen voldoen aan de gewenste lange duur.

Wellicht dat het misschien toch iets minder gecompliceerd is dan het zo op het eerste gezicht lijkt. Dat heeft alles te maken met datgene wat echt zou kunnen bijdragen aan een blijvende verandering, en dat is de wil van de mens...

De wil van de mens om niet meer te willen dan nodig, en zich niet meer toe te eigenen dan nodig. Duurzaam klinkt mooi, lijkt simpel en een duurzaam systeem kan ook zeker uitermate werkzaam zijn. Zolang er maar minder behoefte is aan meer. Meer van praktisch niks…

Wie goed om zich heen kijkt weet namelijk al dat er ook een hoop overbodig is, en niets ander doet dan op den duur een zware last veroorzaken. Duurzaamheid begint dus in feite met minder hang naar de geneugten des vergankelijkheid.

Duurzaamheid is niet opgelost met de holle frase van consuminderen. Met de overstap van een maakbare wereld naar een houdbare wereld is waar de mens veel beter mee af zou zijn. Dat kan als dit principe volledig is binnengedrongen tot het collectieve bewustzijn. Dan is duurzaamheid geen streven meer, maar eerder een simpele kwestie van duurzaam zijn.

Namaste!