Sjoeke Kooistra
Adjunct-griffier
Noardeast-Fryslân
Ben je geworden, wat je vroeger wou? Onlangs was ik in een volle zaal van 400 mensen, die zich rondom een bepaald thema hadden verzameld en onderwerpen gingen uitdiepen. Vanuit de hele zaal waren er vijf personen die deze vraag beaamden en nu de functie bekleden die ze vroeger ambieerden. Ik was niet één van hun en dat stemde tot nadenken. Welke keuzes had ik gemaakt? Welke omstandigheden en invloed hadden een rol gespeeld in mijn leven?
Een moment van reflectie kwam voorbij. En weet je: ik voelde me trots. Dankzij mijn levenservaringen ben ik wie ik ben. Moeilijke momenten zoals verlies, rouw en afscheid maakten me zelfstandig, ervaren, en de wil om onafhankelijk te zijn. Kruispunten in het leven brachten me moeilijke keuzes waar ik sterker van werd. En mooie momenten geven kleur aan alledaagse zaken.
Wat hierin belangrijk is? Je kunt het niet alleen. We hebben mensen nodig die zich aan ons verbinden. Specialisten die met hun kennis je op weg kunnen helpen, vrienden die een schouder om je heen slaan als het moeilijk is. Inspirerende collega's die je uitdagen en goede voorbeelden waar je van kunt leren. Je hele leven sta je in verbinding met anderen. Met sommigen voor een bepaalde tijd. Met anderen voor een bepaalde gelegenheid, en met bijzondere mensen voor altijd.
Zoek dus die verbinding! En wat nog mooier is: wees een verbinder. Op die manier kun je groei ervaren. Niet alleen dat je groeit in leeftijd, maar ook in ervaring, in kennis en als mens. Ik nodig je uit om connecties te maken, er te zijn voor de ander als helper, inspirator en vriend of vriendin.
Wie ben ik uiteindelijk geworden? Ik ben begonnen op de crediteurenadministratie toen in 19 was. Nu ben ik moeder en na diverse andere functies te hebben gehad, ben ik sinds een jaar adjunct-griffier ben bij Gemeente Noardeast-Fryslan. Daarnaast neem ik deel in het bestuur van o.a. Stichting Vrienden van Nij Smellinghe en Stichting Doarpswurk. Zo sta ik in verbinding met mijn vak, met vrijwilligers en de samenleving.
Ik wist niet hoe mijn leven zou gaan lopen, maar: "ast dyn eigen paad folgest, ferdwaalst nea"...
Daniëlle van der Raad
Raadslid Lelystad
Lelystad is een jonge stad, bijna 56 jaar jong en bedacht op de tekentafel. Een stad met bijna 84.000 inwoners. Een stad met grootstedelijke opgaven en toch dorpse kenmerken. De stad wordt sinds de verkiezingen van maart 2022 bestuurd door 37 raadsleden, ondersteund door de griffie die uit 5 personen bestaat, 5 wethouders en een burgemeester. Daarvan zijn er 22 vrouw en dat is best een groot aantal.
De dames van de raad hebben zich vanaf de uitslag van de verkiezingen verenigd. Zij ontmoeten elkaar regelmatig buiten het stadhuis. Dit is eens per twee tot drie maanden, om samen een drankje en of een hapje te doen. Dit maakt dat er onderling een vertrouwensband is ontstaan. Het heeft als positieve bijwerking dat er in de politieke arena beter samengewerkt wordt en dat we elkaar actief opzoeken.
Vanwege het grote aantal partijen in de Lelystadse raad, 13 stuks maar liefst, is er tijdens de informatieperiode in gezamenlijkheid besloten om te streven naar een raadsakkoord. Na 3 maanden, met ongeveer 4 avonden per week overleg, stond er een akkoord als een huis.
De vijf wethouders zijn op functie inhoud geselecteerd, waar ook door de werkgroep die hier toezicht op hield gekeken is, of de wethouders als college goed zouden kunnen samenwerken.
Met respect voor de afspraken uit het raadsakkoord door eenieder, wordt er sindsdien gestreefd naar het vinden van zoveel mogelijk overeenkomsten tussen de partijen. En daar waar wel verschil van inzicht is wordt het debat op de inhoud gevoerd en niet op de persoon.
In het raadsakkoord zijn eveneens omgangsnormen vastgelegd en is er besloten dat ook de cultuur in en om de raad een upgrade nodig had. Dit is inmiddels verder vastgelegd in het reglement van orde. Hiermee komt er nog meer ruimte voor verbinding en samenwerking. Dit is enerzijds bedoeld voor onderling binnen de raad, en anderzijds ook voor de omgang met inwoners.
We zijn een raad die hard werkt aan de vernieuwingen en verbeteringen op korte én lange termijn. Dit doen we met een toegankelijk college dat druk aan de slag is met de punten uit het raadsakkoord. Burgemeester, griffie, gemeentesecretaris én de ambtelijke organisatie dragen allen ook hun steentje bij. Dit alles zorgt voor meer vertrouwen onderling en een sterke verbinding.
De focus ligt op de verbinding van iedereen die binnen 'de muren' van het gemeentehuis in Lelystad werkzaam is, zodat gezamenlijk ook de verbinding beter gelegd kan worden naar onze inwoners. Dit
is de groei-ambitie die er is, om waar te kunnen maken voor Lelystad.
Kortom, Lelystad heeft een unieke samenwerkingsvorm die zorgt dat het werk voor de stad in vertrouwen, met trots en in verbinding wordt gedaan.
Niet in de laatste plaats door alle dames!
Daniëlle - Raadslid VVD & Heidy - Raadslid D66
Sunita Biharie
Wethouder Apeldoorn
Samen sta je sterker, dat merk ik elke dag opnieuw in mijn persoonlijke leven en ook in mijn werk als wethouder. "We must learn to live together as brothers or we will all perish together as fools" is niet voor niks een van mijn favoriete uitspraken van Martin Luther King, één van mijn helden. Solidariteit is voor mij een van de belangrijkste kernwaarden die er is. Als ik voor jouw dochter op kom en jij voor mijn zoon, dan zijn we alweer met z'n vieren. Dat we elkaar steunen en er voor elkaar zijn hebben we nodig als mensen. Liefde en solidariteit laat mensen groeien en verbinden.
Ik ben jong uit huis geplaatst en hoor vaak dat ik het zo goed heb gedaan, of dat ik geluk heb gehad. Maar ik ben niet vergeten dat ik een kans heb gehad. Iedereen heeft iemand nodig die je een kans biedt. Ik ben Apeldoorn binnengekomen als jeugdzorg kind, en nu ben ik wethouder. Dat kon alleen maar omdat mensen kijken naar wie ik ben en niet naar waar ik vandaan kwam of hoe ik ben opgegroeid.
Een heel belangrijk thema voor mij als wethouder, is
het bestrijden van ongelijkheid. Ieder mens doet ertoe. Het zou niet zo mogen zijn dat er in ons rijke land mensen geen voldoende middelen hebben om in hun eigen levensonderhoud te voorzien. En daardoor niet de kans krijgen om echt mee te doen in onze samenleving. We vinden het heel belangrijk dat álle Apeldoorners een normaal leven kunnen leiden. Daar zet ik me elke dag voor in.
Daarbij is luisteren naar elkaar en het verbinden van mensen super belangrijk. Want wij doen hard ons best, maar bereiken als gemeente nog niet iedereen. Om dat te verbeteren en mensen nog beter te kunnen helpen, gaan we naar onze inwoners toe. We doen dit om naar hen te luisteren en hen te vragen: wat moet beter? Wat kan anders? Zij zijn de ervaringsdeskundigen, van hen kunnen wij leren hoe het anders en beter kan.
Dit vind ik trouwens een les die voor iedereen en altijd belangrijk is. We zijn soms veel te snel met ons oordeel, en teveel bezig met zenden. En vergeten daarbij dat het begint met luisteren naar elkaar. Praat mét elkaar en niet óver elkaar. Dat brengt mensen dichter bij elkaar en wordt iedereen uiteindelijk gelukkiger van.
Marleen Treep
Lid VNG
expertteam Visieleertrajecten Toegang
Verbinden, we horen het de laatste jaren veel. In de jaren dat ik als wethouder actief was ontdekte ik steeds weer: je kunt het als bestuurder of lokale overheid niet alleen. Sterker nog: je moet het niet eens willen. Binnen de samenleving zijn we als individuen en organisaties onderling verbonden en onderling afhankelijk. Daarom geloof ik in de kracht van netwerken. Een netwerk, of een 'web' geeft onderlinge verbondenheid, energie en veerkracht.
In het sociaal domein kennen we bijvoorbeeld het IJslands preventiemodel waarin we als samenleving rond onze jongeren gaan staan. Maar wat te denken van lokale energiecoöperaties, waarin kennis en middelen gedeeld en ingezet worden om samen nieuwe vormen van opwekken van energie te realiseren.
In Woudenberg kennen we onze lokale coöperatie 'De Kleine Schans'. Die voert voor de gemeente de wetten uit in het sociaal domein, maar de gemeente is slechts 1 van de leden. Samen met vrijwilligersorganisaties en bijvoorbeeld huisartsen en tweedelijns zorgaanbieders denken we na over wat er nodig is in ons dorp: de beste zorg en ondersteuning bieden aan onze inwoners tegen realistische kosten. Want het moet anders en het kan anders, het kan beter!
Tegenwoordig ondersteun ik als lid van het VNG expertteam, de gemeentes of regio's in de doorontwikkeling van hun toegang tot het sociaal domein. Zo verbind ik mijn eigen ervaring aan de situatie ter plekke en verbinden we gemeentes onderling waar zij elkaar kunnen inspireren. Er zit kracht en warmte in verbinden: broodnodig in een tijd van wantrouwen en onzekerheid.
Tina Jakoeb
Fractievoorzitter en Raadslid Barendrecht
Onbeperkt leefbaar op een aarde waarop leven beperkt is. De wereld van vandaag is een wereld die steeds donkerder dreigt te worden. Als je het nieuws elke dag volgt, of deze nu gekleurd is door de algoritmes van je social media feed of niet, dan kan je niks anders doen dan treuren voor de mensheid.
Als PVDA-éénpitter in Barendrecht, kom ik uren te kort. Vanuit verschillende hoeken van de samenleving wordt aandacht van mij gevraagd om de vele problemen die spelen. Iedereen voelt zich achtergesteld, iedereen loopt vast. En hier zit dan ook de crux in wat ik jullie vandaag wil meegeven.
Wij zijn met z'n allen kampioen in problemen signaleren en vingerwijzen, maar een constructieve bijdrage leveren is een 'ver van mijn bed show'. Ik heb mezelf aangeleerd dat als je een probleem aandraagt, ik dan ook een oplossing wil horen. Alleen dat blijkt vaak lastiger te zijn dan gedacht. Maar wat is het alternatief, blijven klagen? Anderen intimideren, discrimineren of pesten? Mensen buitensluiten en niet meer luisteren naar wat een ander te vertellen heeft, of misschien wel erger; opgeven en niks meer doen.
In één van de vele klimaatprotesten liep een meisje met een bord waarop stond "Earth will survive climate change, humans won't?" Het is een zinnetje wat mij bijgebleven is en wat ook past bij de thema voor internationale vrouwendag 2023. De aarde overleeft alle ellende wel wat er nu speelt, of wat in de toekomst nog zal gaan spelen. Het is aan ons om te bepalen hoe leefbaar wij het maken voor elkaar door te verbinden.
Daarom mijn oproep: Ga niet bij de pakken neerzitten, wordt politiek actief. Of je dit nu doet via je stemrecht, demonstratierecht, door jezelf en andere te onderwijzen of zelf de politiek in te gaan. Vecht voor wat je waard bent, vecht voor je kinderen, je vrienden en je familie. Vecht tegen ongelijkheid, haat en polarisatie, vecht voor een betere wereld!
We staan met elkaar op een kantelpunt, en alleen als we elkaar gelijk en met respect behandelen kunnen we werken aan een betere wereld. Alleen dan zullen we vooruitkomen. Het leven op aarde mag dan misschien beperkt zijn, maar laten we dan wel ervoor zorgen dat deze onbeperkt leefbaar wordt.
Melissa Kashiku van Hoorn
Gedeputeerde Groningen
Als gedeputeerde energietransitie, klimaatverandering en water van de provincie Groningen, ben ik dagelijks bezig met verbinden. Dat doe ik binnen het college, met initiatiefnemers, ontwikkelaars en geïnteresseerden in onze provincie en met de fractie van GroenLinks.
Divers samengestelde teams met daarin drie vrouwen en drie mannen zoals die van onze gedeputeerde staten, functioneren beter dan niet diverse teams.
Hoe diverser, hoe volwaardiger en effectiever. Dus, naast de vrouw/man verhouding voegt diversiteit ook op basis van andere elementen veel waardevols toe,
zoals culturele achtergrond, gender, leeftijd, beperking enzovoort.
Samengestelde teams verbinden van nature met de mensen die ze vertegenwoordigen. Zo geeft, vind ik, de kandidatenlijst van GroenLinks een mooie afspiegeling van onze samenleving. Ik ben zelf van Kongolese afkomst en sta op nummer 1 als lijsttrekker.
Ik kijk er dan ook naar uit, dat wij met elkaar straks de provinciale politiek verrijken door juist dat te doen wat nodig is voor de inwoners van Groningen.
Linda Verschuur
Wethouder Hardenberg
Hoe kunnen mensen nader tot elkaar komen? Volgens mij is de eerste stap om ze letterlijk bij elkaar te brengen. Laat mensen elkaar ontmoeten. Laat ze met elkaar praten…
Als gemeentelijke organisatie zijn we gewend om vanuit systemen te denken. Onze bedoelingen zijn goed; we willen alleen maar het beste voor onze inwoners. Maar sluit de systeemwereld van het gemeentehuis wel aan op de leefwereld van iedereen die in onze gemeente woont? Weten we wat onze inwoners nodig hebben? Of denken we dat alleen maar? En missen we zo de vraag achter de vraag? Blijven we op afstand van onze inwoners? Of zoeken we juist contact? Zodat we ze leren kennen. Zodat we onze systeemwereld en hun leefwereld in elkaar over kunnen laten vloeien. Ook hier geldt: laten we elkaar ontmoeten. Laten we met elkaar praten…
Voordat ik wethouder in Hardenberg werd, werkte ik als verpleegkundige en casemanager dementie. In al die jaren dat ik dat deed, ontmoette ik ontzettend veel mensen. Mensen met diverse achtergronden. Mensen die uit een andere cultuur kwamen, die een andere religie hadden. Ik heb hiervan geleerd dat je elkaar juist kunt versterken door die verschillen. Je kunt van elkaar leren, met elkaar samenwerken. Het maakt daarbij niet uit waar je vandaan komt, wat je gender is en hoe oud je bent. Ieder mens is waardevol!
Dat is ook wat een cliënt destijds mij op haar sterfbed influisterde: 'Ieder mens is uniek'. En ik denk dat dit de basis is van alles. Iedereen is anders. Iedereen doet en denkt anders. En iedereen heeft daarbij eigen normen en waarden. Het is belangrijk dat we ons ervan bewust zijn dat wat wij vinden en denken, niet altijd hoeft te zijn wat een ander vindt en denkt.
Als we elkaar ontmoeten en naar elkaar luisteren, en dan bedoel ik écht luisteren, dan leren we elkaar kennen. En dan kunnen we elkaar vaak beter begrijpen. Als je een ander begrijpt, lukt het ook beter om zijn of haar mening te respecteren, ook al is die anders dan je eigen mening. Als we oog voor elkaar hebben, elkaar zien zoals we werkelijk zijn, dan komen we steeds dichter tot elkaar…
Silvia Mosterd
Strategisch Omgevingsmanager Noorderzijlvest
De kunst van het verbinden zit voor mij in een goed verhaal. Een lonkend narratief om samen de schouders onder te zetten. Als gebiedsgerichte professional bij een waterschap, werk ik in kustgebieden aan water, klimaat en natuuropgaven. Dit doe ik voor en met mensen die vanuit hun werk, hun woonomgeving of op een andere manier betrokken zijn bij het water in hun werk of leefomgeving. Al zijn ze zich daar niet altijd van bewust...
Het is mijn taak om mensen en organisaties aan die opgaven te verbinden. Belangrijk en steeds urgenter. Water, klimaat en natuur raakt ons immers allemaal steeds meer.
Mijn werk begint met weten wat er in een gebied speelt en uitleggen wat de water- en klimaatdoelen zijn. Welke doelen en belangen hebben mensen en organisaties in een gebied? Ik voer deze gesprekken liever niet in een kantoor. Maar langs het water, op een dijk, in een natuurgebied, bedrijfskantine, huiskamer of in het dorpshuis. En met goede beelden en visualisaties van het gebied. Zodat we samen ontdekken wat wél kan en we de opgaven slim combineren. Dat vraagt van alle partijen lef en reflectie.
Zo werk ik aan een duurzame dijkversterking met volop aandacht voor biodiversiteit, circulariteit en minder CO2-uitstoot. Ook heb ik een proces begeleidt waar boeren en ecologen samen een toekomstperspectief voor een kustgebied hebben gemaakt. Waar vervolgens ook bestuurders en partijen in het gebied zich achter hebben geschaard, zodat nu de eerste stappen worden gezet om dat toekomstperspectief waar te gaan maken.
Op deze wijze verbinden we de mensen en het gebied aan een goed verhaal voor de toekomst en zetten mensen samen de schouders eronder.
Martine van Schaik
Fractievoorzitter Partij voor de Dieren Leiden
De klimaatcrisis, de biodiversiteitscrisis, polarisatie in de samenleving. Crisis na crisis dient zich aan en er is veel onzekerheid over de toekomst. Deze problemen, hoe verschillend ook, hebben volgens mij een heel belangrijk thema gemeen: ze hebben allemaal te maken met het verlies van verbinding. We zijn het contact verloren met elkaar, met de natuur en de dieren, met de wereld om ons heen. We zijn gaan geloven dat de mens belangrijker is dan de natuur en dat bepaalde groepen mensen meer recht hebben op het gebruik van de natuur dan andere groepen.
Klinkt dit vaag of zweverig? Als Partij voor de Dieren-fractie in de Leidse gemeenteraad maken we dit heel concreet. Dat zie je bijvoorbeeld als we wijzen op de schadelijke effecten van vuurwerk op dieren en de natuur. Of als we meer geld in de begroting reserveren voor sociale stadstuinen of de dierenambulance. Of als we erop wijzen dat de armste buurten in de stad, het minste groen hebben.
Werken aan een duurzame wereld betekent dat we het lef moeten hebben om keuzes te maken. We zullen allemaal anders moeten gaan leven, allemaal anders moeten gaan eten. Maar bovenal, moeten we ons weer verbonden gaan voelen. Verbonden met elkaar, verbonden met de natuur. We moeten onszelf niet buiten en boven het ecosysteem zetten, maar echt ervaren dat we er middenin staan, dat we er onderdeel van zijn. Dan gaan we die andere keuzes, die duurzame en diervriendelijke keuzes, bijna als vanzelf maken.
Christa Baas
Logistiek Makelaar
Provincie Overijssel
Verbinden en regisseren maken deel uit van mijn functieprofiel. Het zijn de kerntaken van mijn baan en van cruciaal belang om succesvol te zijn. Verbinden begint bij het begrijpen en luisteren naar ideeën en suggesties van anderen.
Om een gemeenschappelijk doel te bereiken is verbinden van mensen van groot belang, zodat ze met elkaar hierover communiceren en daardoor gaan samenwerken. Kansen en mogelijkheden worden dan besproken in een omgeving van open en veilige communicatie, wat samenwerking bevordert.
Verbinden is de sleutel tot succes. En de kunst van verbinden is elkaar weten te vinden, te zien, op te zoeken en te verkennen of er kansen of mogelijkheden zijn. Het draagt bij om betekenisvolle relaties met elkaar aan te durven gaan. Door mensen van diverse bedrijven, overheden en onderwijsinstellingen met elkaar te verbinden. Zoals De Dikke van Dale verbinden omschrijft: ze samen te binden en te verenigen.
Verbinding is de lijm die ons samenbrengt.
Samen staan we tenslotte sterker.
Als logistiek makelaar, landelijk gezien de eerste in dienst van een provincie, ben ik iedere dag op zoek om die verbinding aan te gaan en werk ik aan vitale logistiek in en voor de provincie Overijssel (Verkeer en vervoer - Provincie Overijssel). Ik werk voor een unieke hands-on netwerkorganisatie, een door ondernemers gedreven platform dat toegang biedt tot logistieke ondernemers, overheden, kennisinstellingen en de samenwerking daartussen.
Samen zetten wij ons in voor de versterking van de logistieke positie van Overijssel in Nederland en Europa. Voor de profilering van Overijssel als ideale logistieke vestigingsplaats met een optimale en multimodale bereikbaarheid. Een goede aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt en de ontwikkeling en implementatie van innovatieve en duurzame logistieke processen. Hierbij worden de krachten gebundeld en wordt er snel ingespeeld op de thema's voor een vitale logistiek in Overijssel.
De sleutel is het verbinden van en met ondernemingen. Actuele thema's worden bijvoorbeeld in logistieke cafés besproken door informatie en gebruikerservaringen met elkaar uit te wisselen. Zodat men van elkaar kan leren en daardoor verder te komen. Ook de verbindende rol met het onderwijs draag ik uit door o.a. de theorie te laten toetsen aan de praktijk. Het ondersteunen van onderzoek op alle niveaus van onderwijs is belangrijk.
Kennis delen, resultaten uitwisselen en samenwerken zijn voor mij belangrijke drijfveren om de verbinding met elkaar aan te gaan en impact te maken.
Paula Jorritsma
Burgemeester Voorst
Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Deze uitspraak is niet van mij, maar ik gebruik 'm wel vaak. Omdat je het in je eentje niet redt als mens. Ook niet als burgemeester. Samen met het college, de secretaris en de wethouders mag ik dagelijks leiding geven aan de gemeente Voorst. Hiervoor leggen wij verantwoording af aan de gemeenteraad, die elke vier jaar democratisch wordt gekozen. Raadsleden die kaders stellen voor het beleid (waar geven we ons geld aan uit en aan welke richtlijnen willen we ons houden), controleren of dat beleid op de juiste manier wordt uitgevoerd én volksvertegenwoordiger zijn. Dat laatste is een verantwoordelijke taak. Niet altijd eenvoudig, maar wel de essentie van het raadslid zijn.
Tegelijk moeten we om complexe problemen op te lossen niet alles aan politici overlaten. De inbreng van burgers is cruciaal voor het oplossen van de grootste uitdagingen van deze tijd. Kunsthistorica en auteur Eva Rovers schreef hier onlangs een interessant boek over: 'Nu is het aan ons'. Zij schrijft over deliberatieve democratie. Hierin speelt niet zozeer het debat, maar de dialoog een hoofdrol. En is politiek geen meningenoorlog, maar een uitwisseling van waarden en perspectieven. Politiek die nieuwsgierig is naar de kennis, ervaring, zorgen en behoeften van haar inwoners en hun hulp durft te vragen. We hebben immers allemaal wensen, dromen, twijfels, levenservaring en ideeën. Precies daarmee kunnen we de politiek helpen bij de grootste opgaven van deze tijd.
De belangrijkste voorwaarde is dat politici door burgers worden vertrouwd. Een belangrijke voorwaarde voor behoud en herstel van vertrouwen is dat politici staan voor de publieke zaak. Staan voor de toekomstige generaties, zodat we een fijne en leefbare planeet kunnen doorgeven. We hebben er tenslotte maar één exemplaar van.
Recent mocht ik een erepenning uitreiken aan een bijzondere inwoner van onze gemeente, Jan Terlouw. Voor zijn inzet als wetenschapper, politicus en vooral ook verhalenverteller met een missie! Hij schreef in 2018 een pleidooi voor duurzaamheid. Het is een onderbouwing van hoe en waarom we beter om moeten gaan met de natuur, met onze planeet. Hij ontwaart er ook romantiek in. Zoals in de beschrijving van het madeliefje dat haar blaadjes heeft geopend voor de zon, het gele gezichtje stralend in het zonlicht. Als het nacht is, bedekken de witte blaadjes het hartje. Wordt ze wakker dan vouwt ze haar blaadjes open en lacht weer naar de zon. 'Het is een troost dat ondanks dat wij druk bezig zijn de aarde te verwoesten, zij er nog wel even zullen blijven en ze zijn binnen handbereik.'
Van Terlouw is ook het idee van de Toekomststoel,
De Toekomststoel staat bij ons in het gemeentehuis in Twello en op vele andere plekken in Nederland. De toekomststoel is door Terlouw beschreven in het boek 'Het Hebzuchtgas' (2016), een actueel
'sprookje' over het klimaat. Het boek bevat een belangrijke boodschap aan de jongere generaties. Het idee is: als we vergaderen over belangrijke zaken en zwaarwegende besluiten nemen, zetten we
er altijd een lege stoel bij. Dat is de stoel voor de mensen die er nog niet zijn, een stoel voor de toekomstige generaties. Hun belangen komen voortaan tijdens onze vergaderingen altijd
aan bod. Onlangs heeft de gemeenteraad van Voorst een motie aangenomen voor het realiseren van een Jongerenraad om de Toekomststoel verder invulling te geven mét jongeren samen!
Alleen ga je sneller, samen kom je verder; een weerbare democratie is alleen opgewassen tegen complexe uitdagingen als ze wordt gedragen door haar inwoners. Zo kunnen we voorkomen dat crises leiden tot verdeeldheid en apathie en hebben we een sleutel in handen tot een hechtere, meer rechtvaardige samenleving en een leefbare aarde.
Foto college: van links naar rechts: Lisette Wolbers, gemeentesecretaris, Paula Jorritsma, burgemeester, wethouder Peter Wormskamp, wethouder Bert Visser en wethouder Rosmarijn Boender.